ساختار توليد و توزيع درآمد در ايران

هدف اين مقاله برآورد اثرات ساختار توليد بر نابرابري توزيع درآمد در ايران است. بدين منظور از ضريب جيني و سهم ارزش افزوده پنج بخش كشاورزي، صنعت و معدن، ساختمان، نفت و خدمات از توليد ناخالص داخلي ايران طي سال­هاي 1357-1391 استفاده شده است. نتايج نشان مي دهد انتقال سهم ارزش افزوده از بخش كشاورزي به هر يك از بخش­هاي صنعت و معدن، خدمات و يا نفت نابرابري درآمدي را افزايش مي دهد. در حالي كه انتقال سهم ارزش افزوده از بخش نفت به هر يك از بخش هاي ديگر نابرابري درآمدي را كاهش خواهد داد. انتقال سهم ارزش افزوده از بخش صنعت و معدن به بخش نفت و يا خدمات موجب افزايش نابرابري خواهد شد. انتقال سهم ارزش افزوده از بخش خدمات به بخش صنعت و معدن اثر برابرگر بر توزيع درآمد دارد. انتقال سهم ارزش افزوده بين بخش ساختمان و هر يك از بخش­هاي صنعت و معدن و كشاورزي موجب تغيير معنادار نابرابري اقتصادي نخواهد شد. با توجه به يافته­ها، با انتقال سهم ارزش افزوده از هريك از بخش­هاي صنعت و معدن، خدمات و يا نفت به بخش كشاورزي نابرابري كاهش خواهد يافت كه با فرضيه كوزنتس مبني بر پايين تر بودن نابرابري در بخش كشاورزي در مقايسه با ساير بخش­ها سازگار است.