واكاوي الگوي «گفت وگوي كندوكاوي» در ارتباطات انساني مطالعه ديدگاه هاي صاحب نظران گفت وگو و تعليم و تربيت در خصوص كاربرد آموزشي اين الگو

مقاله حاضر، به مطالعه چيستي الگوي «گفت وگوي كندوكاوي» مي پردازد و درصدد است كاركرد آموزش اين نوع گفت وگو به كودكان را در بعد فردي و اجتماعي بررسي كند. محور اصلي چارچوب مفهومي اين پژوهش، تلفيقي از مفهوم «تفكر چندبعدي و بازانديشانه» در آموزش « فلسفه براي كودكان» با نظريات گفت وگويي در حوزه ميان فردي و «كنش ارتباطي» هابرماس است كه در بستر منطقه تقريبي رشد شكل مي گيرد. بدين منظور و براي بررسي كاركرد اين الگو، با صاحب نظران حوزه گفت وگو در رشته هاي علوم ارتباطات، جامعه شناسي و تعليم و تربيت مصاحبه متمركز شد. يافته هاي پژوهش حاكي از آن است كه آموز ش گفت وگوي كندوكاوي به كودكان، مي تواند با حساس كردن آنان به مسائل پيرامون و نيز با ترويج چند صدايي در كلاس، نگرشي بازانديشانه، مسئولانه، انتقادي و خلاقانه در آنها ايجاد كند. به اين اعتبار، تعاملات موجود در حلقه هاي كندوكاو كلاس «فلسفه براي كودكان»، از طريق روندهاي ارتباطي كه گفتار بيشترين نقش را در آن ها دارد به صورت نمونه اي از كنش تفاهمي شكل مي گيرد.