مبناي انسان شناختي تمايز عقل و ايمان نزد توماس آكويناس و دكارت

Wisdom and Faith: A Basic Anthropological Difference in the view of Thomas Aquinas and Descartes

در بحث رابطه عقل و ايمان به عنوان يكي از مباحث مهم در حوزه الهيات و فلسفه، توماس آكويناس يكي از متكلمان برجسته مسيحي در قرون وسطا با رويكرد عقل-گرايي خود، عقل را مستقل از ايمان، بلكه حاكم بر آن مي داند. در عقل‌گرايي جديد نيز كه دكارت موسس آن دانسته مي‌شود، چيزي فراتر از عقل وجود ندارد؛ به عبارت ديگر هر آنچه با عقل قابل شناسايي نباشد، در حوزه معرفت قرار نمي‌گيرد. هرچند دكارت و توماس آشكارا دو روش كسب معرفت، يعني عقل و ايمان را از هم جدا مي كنند ، اما بين آنها تناقضي نمي بينند، بلكه بين آن دو به هماهنگي بنيادي قايل اند. در اين مقاله با توجه به تفوق و برتري اراده بر عقل كه در انسان شناسي دكارت و آكويناس ديده مي شود، به تبيين نسبت بين ايمان و عقل براساس بينش آنان از انسان پرداخته مي شود.

In the wisdom-faith relation debate, as one of the most important issues in theology, Thomas Aquinas, the renowned Christian rhetoric of the middle Ages, intellectually claims that Wisdom is independent and even superior to faith. In the Modern Cartesian Intellectualism, there is nothing superior to the wisdom, put differently; things which can’t be recognized through logic can’t be considered as wisdom. Although, Thomas Aquinas and Descartes have openly separated wisdom and faith in attaining intellectualism, yet they don’t see any contradictions between the two, rather they maintain a fundamental harmony between them. The present study, taking into consideration the dominance and superiority of will over wisdom extrapolated in the anthropology of Descartes and Thomas, analyses the relativity of faith and wisdom based on their understanding of human being.