ارائه الگويي جهت سياست گذاري فرهنگي رسانه ها در ايران

مقاله حاضر با هدف بررسي وضعيت موجود سياست گذاري فرهنگي رسانه ها در ايران و ارائه الگوي مفهومي انجام گرفته، از نظر هدف، كاربردي، از نظر نوع داده ها، كمي و از نظر نحوه اجرا، توصيفي از نوع پيمايشي است. 30 نفر از اعضاي هيئت علمي برجسته دانشگاه ها در رشته هاي علوم ارتباطات، مديريت فرهنگي و علوم سياسي به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. پس از مرور كتابخانه اي و اينترنتي پيشينه، فهرستي از نقاط ضعف، قوت، تهديدها و فرصت ها تهيه و پرسشنامه اول تحقيق تدوين شد تا وضعيت موجود مورد ارزيابي قرار گيرد. پرسشنامه دوم به منظور تعيين درجه تناسب الگوي پيشنهادي توسط حجم نمونه تكميل شد. براي تحليل داده ها از ميانگين وزني و آزمون t تك نمونه اي استفاده شد. نتايج نشان داد: اصول سياست گذاري فرهنگي رسانه ها، چارچوب نظري، نقاط ضعف، نقاط قوت، فرصت ها و تهديد هاي سياست گذاري فرهنگي رسانه ها و نيز فرايند اجرايي و راهبردها مورد تاييد صاحبنظران قرار گرفته است. درجه تناسب مدل 153/4 از 5 بوده و با 95 درصد اطمينان مورد تاييد قرار گرفت.