نگرش لاهوتي و ناسوتي نسبت به مرگ: مطالعه ي مرگ انديشي نمونه اي از دانشجويان با روش نظريه ي زمينه اي

مرگ، پديده اي فراگير است و همواره يكي از دغدغه ها و پرسش هاي اصلي بشر بوده است. درعين حال انديشه هاي مرتبط با مرگ در يك زمينه ي اجتماعي شكل مي گيرند؛ و سنت هاي ديني يكي از منابع اصلي براي پاسخگويي به مسئله ي مرگ و غلبه بر تجربه هاي ناخوشايند مرتبط با آن بوده اند. درعين حال، با اشاعه ي نظام هاي معنابخش غيرديني در جامعه ي جديد، اين پرسش مطرح مي شود كه افراد در نظام هاي معنابخش غيرديني چگونه با مسئله ي مرگ و دغدغه هاي مرتبط با آن مواجه مي شوند. اين مقاله، مرگ انديشي دانشجويان را با توجه به وضعيت دين داري شان مطالعه مي كند. داده هاي پژوهش با نمونه گيري هدفمند و نمونه گيري نظري و از طريق مصاحبه باز و عميق گردآوري شده و براي تجزيه وتحليل اطلاعات به دست آمده، از روش نظريه ي زمينه اي استفاده شده است. نتايج مطالعه در هشت مقوله ي عمده صورت بندي شده اند. «مرگ انديشي معطوف به زندگي» به عنوان مقوله ي هسته مطرح شده و مرگ انديشي دانشجويان در دو نگرش لاهوتي (ديني) و ناسوتي (غيرديني) باهم مقايسه شده است.