موضوع «تقدير» در تعبيرات «قضا و قدري» لرمانتف

The theme “predestination” in the variations of Lermontov’s “Fatalist”

در مقاله حاضر، مسيله تقدير، آن‌گونه كه در بخش «قضا و قدري» رمان لرمانتف به تصوير كشيده شده، بررسي و تحليل مي‌شود. اين چالش به‌شكل دوگانگي معمولي ميان ايمان يا عدم ايمان به سرنوشت مطرح نمي‌شود؛ بلكه طيف گسترده‌اي از تصورات گوناگون را از سرنوشت كه در درون متن لرمانتف آزموده مي‌شوند؛ مانند: تعبير اسلامي، درك مسيحي و تصور عاميانه از سرنوشت، تقدير در باورهاي اساطيري، سرنوشت از ديدگاه عقل سليم و ذهن منتقد معاصر برآمده از تجربه عميق زندگي را در بر مي‌گيرد. مباني تركيبي اين تعبيرات گوناگون از موضوع سرنوشت، بر مبارزه ميان دو نماينده اصلي دو نگرش به سرنوشت، در دو آزمون ووليچ و پيچورين استوار است.

The article deals with the problem of predestination in the last part of the Lermontov’s novel in chapter “Fatalist”. The problem is taken not in the traditional dualism of the belief in fate or negation of it, but as a spectrum of different ideas about fate: Moslem, Christian, traditional people’s beliefs, blind fate of old mythology, modern critical point of view, life experience. All these variants are organized in the composition round the struggle of two types of relations with the fate – in the experiments of Vulich and Pechorin.