بررسي نقش واسطه‌اي سكوت و بي‌تفاوتي كاركنان در تاثير فرهنگ سازماني بر عملكرد شغلي

سكوت و بي‌تفاوتي كاركنان نسبت به مسايل و مشكلات سازمان، مشكلي است كه در ايران گريبان‌گير اكثر سازمان‌هاي دولتي و غير‌دولتي شده است. سكوت و بي‌تفاوتي كاركنان در يك سازمان، مي‌تواند عملكرد و بهره‌وري سازمان را به‌شدت تحت تاثير قرار دهد. در اين راستا، اين پژوهش به بررسي تاثير يكي از عوامل محتوايي مهم يعني فرهنگ سازماني بر عملكرد شغلي كاركنان با نقش واسطه‌اي سكوت سازماني و بي‌تفاوتي سازماني كاركنان پرداخته است. روش انجام پژوهش حاضر توصيفي از نوع همبستگي است. جامعه آماري اين پژوهش را كليه كارمندان رسمي دانشگاه سمنان تشكيل مي‌دهند. اين تعداد شامل 436 نفر است. براي تجزيه و تحليل داده‌ها در بخش آمار استنباطي از مدل‌يابي معادلات ساختاري مبتني بر روش حداقل مربعات جزيي استفاده شده است. نتايج پژوهش حاكي از آن است كه فرهنگ سازماني داراي تاثير مستقيم و مثبت بر عملكرد شغلي است. هم‌چنين فرهنگ سازماني تاثيري مستقيم و معكوس بر سكوت سازماني و بي‌تفاوتي سازماني كاركنان دارد و در نهايت سكوت و بي‌تفاوتي داراي تاثيري مستقيم و معكوس بر عملكرد كاركنان است؛ به اين معنا كه با ارتقاي سطح فرهنگ سازمان مي‌توان عمكلرد شغلي را افزايش داد و سكوت در سازمان و بي‌تفاوتي كاركنان نسبت به سازمان را كاهش داد.