تأثير يك برنامه تمرين قدرتي و تعادلي بر عملكرد تعادل و كيفيت زندگي مردان سالمند داراي ترس از افتادن

Effect of Strength and Balance Training Program on Balance and Quality of Life in Older Male Adults with Fear of Fall

اهداف افتادن‌ها در سالمندان عمدتاً به‌دلیل نقایص تعادل و ناپایداری قامتی رخ می‌دهد. افتادن‌ها و آسیب‌های ناشی از آنها به ترس از افتادن در سالمندی منجر می‌شود. این ترس رایج‌ترین ترس در سالمندان است و به اُفت خودتحمیل‌شده در فعالیت‌ها و كاركرد در سالمندی منجر می‌شود. افتادن‌ها و ترس از افتادن و پیامدهای منفی آنها می‌تواند اثراتی منفی بر كیفیت زندگی و فعالیت‌های زندگی روزانه و كاركردهای جسمانی داشته باشد. براین‌اساس هدف این پژوهش بررسی تأثیر برنامه مداخله تمرینی قدرتی و تعادلی روی عملكرد تعادل و كیفیت زندگی سالمندان دارای ترس از افتادن ساكن در جامعه بود. مواد و روش ها روش این تحقیق، نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون بود و جامعه آماری آن را سالمندان مرد شهر اراك تشكیل می‌دادند. از این جامعه 130 سالمند مرد در آزمون غربالگری شركت كردند و از بین آنها 31 نفر واجد شرایط دارای ترس از افتادن انتخاب و به‌طورتصادفی به گروه آزمایش (51n=) با میانگین سنی 07/66 سال و گروه كنترل (61n=) با میانگین سنی 14/70 سال تقسیم شدند. آزمودنی‌های گروه آزمایش در برنامه مداخله تمرینی ده‌هفته‌ای، هر هفته سه جلسه و هر جلسه 90 دقیقه شركت كردند. این مداخله تمرینی شامل تمرین كششی، تمرین قدرتی اندام‌های فوقانی و تحتانی، تمرین تعادل و سردكردن بود كه در حضور یك پزشك اجرا شد. داده‌ها با استفاده از ابزارهای روا و پایای آزمون مختصر وضعیت روانی (MMSE)، كیفیت زندگی (SF-36)، اعتماد به تعادل ویژه فعالیت‌ها (ABC) و آزمون عملكردی تعادلی ایستادن یك‌پا جمع‌آوری شد. برای تجزیه‌و‌تحلیل داده‌ها از آزمون تی-استیودنت مستقل با سطح معنی‌داری 05/0 و نسخه 16 نرم‌افزار SPSS و نمره‌های پیش‌آزمون و پس‌آزمون از آزمون تی مقایسه‌ای استفاده شد.   یافته ها بین میانگین نمره آزمون مختصر وضعیت روانی آزمودنی‌های گروه آزمایش و كنترل تفاوت معنی‌داری وجود نداشت (244/0P=). یافته‌ها نشان داد میانگین نمره آزمون عملكرد تعادل ایستادن یك‌پا با پای اتكا (039/0P=) و راهنما (001/0P≤) به‌طورمعنی‌داری بهبود یافت. به‌علاوه این برنامه مداخله تمرینی میانگین نمره زیرمقیاس‌های كیفیت زندگی از جمله كاركرد جسمانی، محدودیت نقش به‌دلیل سلامت جسمانی، درد بدنی، ادراك از سلامت عمومی، سرزندگی (انرژی/خستگی) و سلامت ذهنی عمومی را به‌طورمعنی‌داری بهبود داد (05/0P≤). در میانگین نمره زیرمقیاس‌های كاركرد اجتماعی و محدودیت نقش به خاطر مشكلات احساسی، پس از برنامه مداخله تمرینی تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد (05/0P>). نتیجه گیری براساس نتایج،10 هفته برنامه مداخله تمرینی قدرتی و تعادلی، تعادل و كیفیت زندگی سالمندان دارای ترس از افتادن را بهبود بخشید. این نتایج نقش قدرت عضلانی و تعادل را در فعالیت‌های زندگی روزانه سالمندان دارای ترس از افتادن برجسته می‌كند. همچنین این یافته‌ها بر اهمیت استفاده از شیوه تركیب مداخله تمرینی قدرتی و تعادلی برای بهبود وضعیت سلامتی و پیشگیری از افتادن در سالمندان تأكید می‌كند. بنابراین این برنامه می‌تواند در بهبود تعادل و كیفیت زندگی مرتبط با سلامت سالمندان مفید باشد و سالمندی موفقیت‌آمیز را ارتقا دهد. 

Objectives Falls in older adults occurs mainly because of balance defects and postural instability. Falls and falls-related injuries result in fear of fall in the elderly. This most common fear in older adults can cause self-imposed decline in activities and functions of the elderly. Falls, fear of falling, and their negative consequences can affect older adultsʹ quality of life, daily living activities, and physical functions. In this regard, this study aimed to examine the effects of strength and balance training intervention program on the balance performance and quality of life of community-dwelling older adults with fear of falling. Methods & Materials The research method was quasi-experimental, with pretest and posttest design. Statistical population comprised older male adults living in Arak City, Iran. Out of them, 130 older male adults participated in the screening test.  Then, 31 eligible subjects with fear of falling were randomly selected and assigned to experiment group (n=15) (mean age=66.07 y) and control group (n=16) (mean age=70.14 y). Subjects in the experiment group participated in a 10-week strength and balance intervention training program, 3 days per week, each session lasted 90 minutes. The intervention program included stretching training, upper and lower extremities strength training, balance training, and cool-down. It was performed in the presence of a physician. Data were collected by valid and reliable tools, including Mini-Mental Status Examination (MMSE), 36-item Short Form Survey (SF-36), Activities-specific Balance Confidence (ABC), and one-leg standing balance performance test. Independent Student t test with significant level of ≤ 0.05 was used for data analysis. The pretest and posttest scores were compared with the Student t test, and the data were analyzed with SPSS 16. Results There were no significant differences between mean scores of MMSE in the experiment and control groups (P=0.24). The findings indicated that mean scores of one-leg standing balance performance test with support foot (P=0.04) and leading foot (P≤0.001) of experiment group improved significantly. Moreover, the training intervention program improved mean scores of quality of life (SF-36) subscales, including physical functioning, role limitations due to physical health, bodily pain, general health perceptions, vitality (energy/fatigue), and general mental health (P≤0.05). No significant differences were observed in the mean scores of social function and role limitation due to emotional problems subscales after the intervention program (P>0.05). Conclusion According the findings, 10-week strength and balance intervention training program improved balance performance and quality of life in older adults with fear of falling. These results highlight the role of muscle strength and balance in daily activities of older adults with this fear. The findings emphasize the importance of using the combination of strength and balance training intervention method for the improvement of health status and prevention of falls in older people.