مقايسه تأثير تعداد جلسات تمرينات آبي بر عوامل زيستي - حركتي و تعادل سالمندان كم‌تحرك

Effect of Water-Based Training Frequency on the Balance and Motor Function in Sedentary Elderly Man

اهداف كاهش ظرفيت‌هاي جسماني و عملكردي ازجمله عوامل خطرآفرين در افتادن، معلوليت، آسيب‌ديدگي يا مرگ سالمندان به‌شمار مي‌رود. تمرين در آب يكي از روش‌هاي مطرح‌شده به‌منظور بهبود عملكرد سالمندان است. براي سالمندان انجام برخي از فعاليت‌ها در خشكي و مشكلات و خطرات آسيب‌ديدگي را به‌همراه دارد. با درنظرگرفتن دوره زماني طولاني‌تر بازيافت در سالمندان و نبودِ امكان برخي سالمندان براي شركت در فعاليت‌هاي بدني به‌ويژه تمرين در آب، دست‌كاري تعداد جلسات تمرين در آب از اهميت فراواني برخوردار است. هدف اين تحقيق مقايسه تأثير تعداد جلسات تمرينات آبي در هفته بر شاخص‌هاي تعادلي و عملكردي سالمندان كم‌تحرك بود.  مواد و روش ها پژوهش حاضر كاربردي و روش آن نيمه‌تجربي بود. در اين مطالعه 36 مرد سالمند با ميانگين سني 15/2±63/64 سال، قد 32/4±50/165 سانتي‌متر، وزن 73/3±98/62 كيلوگرم و شاخص توده بدني 72/1±21/23 مترمربع داوطلبانه انتخاب شدند. ارزيابي‌هاي اوليه پس از امضاي فرم رضايت‌نامه شخصي انجام شد. سپس آزمودني‌ها به‌صورت تصادفي در سه گروه 12 نفري گروه دوجلسه‌اي و سه‌جلسه‌اي و گروه كنترل تقسيم شدند و برنامه تمرين آبي شش‌هفته‌اي اجرا شد. در آغاز و پايان برنامه تمرينات شاخص‌هاي تعادلي و عملكردي، قدرت اندام تحتاني و انعطاف‌پذيري موردارزيابي قرار گرفتند. براي بررسي اختلاف در پيش‌آزمون و پس‌آزمون هر گروه از آزمون تي زوجي و براي مقايسه نتايج در سه گروه با يكديگر از آزمون آماري تحليل واريانس يك‌طرفه (ANOVA) استفاده شد. همچنين تمامي عمليات آماري با استفاده از نسخه 17 نرم‌افزار SPSS در سطح معني‌داري 05/0≥P محاسبه شد.  يافته ها نتايج حاكي از آن است كه در عامل‌هاي تعادل پويا و ايستا و توانايي حركتي بين گروه دوجلسه‌اي و سه‌جلسه‌اي تمرين در هفته تفاوت معني‌دار وجود ندارد (05/0P≥). ازسوي‌ديگر قدرت و انعطاف‌پذيري گروه سه‌جلسه‌اي در مقايسه با گروه دو‌جلسه‌اي تفاوت معني‌داري نشان داد (05/0≥P). علاوه‌براين يافته‌هاي آزمون تي زوجي نشان داد در تمامي عامل‌ها بين ميانگين نمرات پيش‌آزمون و پس‌آزمون هر دو گروه تجربي تفاوت معناداري وجود دارد (05/0P≤). بااين‌حال در گروه كنترل اين تفاوت معنادار نبود (05/0P≥). درهرصورت در پس‌آزمون در مقايسه با پيش‌آزمون عوامل قدرت و انعطاف‌پذيري گروه سه جلسه تمرين آبي در هفته در مقايسه با گروه دو جلسه تمرين در هفته، افزايش به‌مراتب بيشتري را نشان داد. نتيجه گيري به‌نظر مي‌رسد در سالمندان كم‌تحرك  بعد از اجراي فعاليت‌هاي بدني در  آب، بهبود عوامل جسماني چون تعادل ايستا و پويا و توانايي حركتي از حجم تمرين بيشتر از تعداد جلسات تمريني تأثير مي‌پذيرد. البته افزايش تعداد جلسات تمريني مي‌تواند ديگر عوامل جسماني از قبيل قدرت و انعطاف‌پذيري را به‌ميزان مشابه يا بيشتري افزايش دهد.

Objectives Water-based exercise (WEX) is one of the methods proposed to improve the performance of the elderly, because physical activities on dry land may cause some problems and increase the risk of the injury. Considering a longer recovery period in the elderly and lack of physical activity (especially WEX) facilities for the older adults, manipulating training sessions  is very important. Therefore, the aim of this research is assessing WEX on balance and functional indices of untrained elderly man. Methods & Materials  This applied research is quasi-experimental in study design. Out of the sedentary elderly men living in Tehran, 36 subjects voluntarily participated in this study. They were selected by random available sampling method. Their demographic variables were as follows: mean [SD] age of 64.36[2.15] years, height of 165.05[4.32] cm, weight of 62.89[3.73] kg, and BMI of 23.12[1.72] kg/m2. After signing personal consent forms by the participants, initial assessments were done. Then, the subjects were randomly divided into three groups; 2 d/wk (n=12), 3 d/wk (n=12), and control (n=12) group. Water training protocol followed for 6 weeks. Threshold stimulation training intensity was considered 55% of the maximum heart rate. Also, the volume of training for two WEX groups was exactly the same. Indicators of static and dynamic balance and mobility, lower extremity strength, and flexibility were evaluated at the conception and completion of the training protocol. To examine differences in pretest and posttest for each group, the paired t-test was used. Also, we used 1-way (ANOVA) to compare three groups with each other. For all statistical operations, SPSS 17 at significant level of P≤0.05 was used. Results Based on the study results, there were no significant differences between 2 d/wk, 3 d/wk WEX groups with regard to the static and dynamic balance as well as movement ability (P≥0.05). Both groups experienced similar improvements in these factors. On the other hand, lower extremity strength and flexibility in 3 d/wk WEX group compared to 2 d/wk was significantly improved (P≤0.05). Furthermore, the t test results showed significant differences (P≤0.05) with regard to all operating  between pretest and posttest scores of the experimental group. However, this difference was not significant in the control group (P≥0.05). Moreover, comparing posttest results with pretest ones, lower extremity strength and flexibility in 3 d/wk WEX participants showed much more improvement than those scores in 2 d/wk group. Conclusion It seems that after 6 weeks WEX training, static and dynamic balance and mobility parameters of the elderly people are more affected compared to training frequency. However, the increase in training frequency can improve other physical factors such as the lower extremity strength and flexibility.