بررسي تعلل در كار و ارتباط آن با خودكارآمدي و ابعاد كمال گرايي (مطالعه موردي: اداره كل ورزش و جوانان استان همدان)

Investigation of Procrastination at Work and its Relationship with Self-efficacy and Dimension of Perfectionism (Case Study: Sport and Youth Office in Province of Hamedan)

چكيده هدف: هدف پژوهش حاضر، بررسي تعلل در كار و ارتباط آن با خودكارآمدي و ابعاد كما ل گرايي در بين كاركنان اداره كل ورزش و جوانان استان همدان بود. روش شناسي: روش پژوهش، توصيفي از نوع همبستگي بود. نمونه اي تصادفي از كاركنان به حجم صد و ده نفر انتخاب و اطلاعات جمع آوري شده توسط پرسش نامه هاي تعلل ورزي تاكمن (1991)، كمال گرايي فلت (2005) و خودكارآمدي شوارتز (1999) با استفاده از آزمون تي تك نمونه اي، تي مستقل، تحليل واريانس، توكي، ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چند متغيره، مورد بررسي قرار گرفت. يافته ها: نتايج گوياي شيوع 7/19 درصد تعلل كار در ميان كاركنان بود؛ در حالي كه رابطه معناداري بين كاركنان با تحصيلات مختلف و بين مردان و زنان به دست نيامد. يافته هاي پژوهش نشان داد، ميزان شيوع تعلل كار در بين كاركنان متاهل/ مجرد، مدير/كارمند و افراد با سن و سابقه خدمت مختلف، تفاوت معناداري داشت؛ همچنين نتايج نشان داد، تعلل در كار با خودكارآمدي و كمال گرايي مثبت، رابطه منفي و با كمال گرايي منفي، رابطه مثبت داشت. نتايج رگرسيون چند متغيره نشان داد، خودكارآمدي ده درصد تعلل در كار را پيش بيني مي كند. نتيجه گيري: با تعديل كمال گرايي منفي و افزايش خودكارآمدي و كمال گرايي مثبت، مي توان ميزان تعلل كار را در بين كاركنان سازمان ها كاهش داد و به بازده بيشتري دست يافت.

Abstract Objective: The purpose of this research work was to measure procrastination at work and its relationship with self-efficacy and dimension of perfectionism among the Sport and Youth Office staff in the province of Hamedan. Methodology: The method applied in this research work was descriptive-correlation. A sample of 110 employees was randomly selected. Appropriate statistical analyses including one-sample T-test, independent-sample T-test, Anova, Tukey, and Pearson correlation and multiple regression were utilized to analyze the data gathered using the procrastination of Tuchman (1991) questionnaire, perfectionism of Felatt (2005) questionnaire, and Self-efficacy of Shovartez (1999). Results: The results obtained show that 19.7% prevalence of procrastination at work among the employees. However, no significant differences were found to exist among the employees of different educational background and between different genders. The findings of this research work showed that there was a significant procrastination difference at work prevalence between working single/married, manager/employee, and with different job positions and tenures. The results obtained showed that there was a significant negative correlation between procrastination at work with self-efficacy and positive perfectionism, and that there was a significant positive correlation between procrastination at work and negative perfectionism. The multiple regression results showed a 10% previse self-efficacy of procrastination. Conclusion: By adjusting negative perfectionism and increasing self-efficacy and positive perfectionism, it is possible to decrease procrastination at work among the administrative staff in order to achieve more efficiency.