اولويت‌بندي قطب‌هاي گردشگري و تدوين راهبردهاي توسعه گردشگري منطقه‌اي با استفاده از تكنيكTOPSIS و SWOT، مطالعه موردي: استان كرمانشاه

Prioritization and edition of strategic program corresponding to tourism domains using methods TOPSIS & SWOT, Case study: Kermanshah’s province

امروزه توسعه شهرنشيني و نياز به گذران اوقات فراغت و رهايي از تنش‌هاي روزمره، اهميت جاذبه‌هاي گردشگري در نواحي جغرافيايي را بيشتر نمايان ساخته‌است. از اين‌رو، الگوهاي نوين توسعه گردشگري بر مدار توسعه محلي و بهره‌گيري از تنوع‌هاي مكاني ـ فضايي گردشگري استوار هستند. اين تحقيق، با هدف اولويت‌بندي قطب‌هاي گردشگري استان كرمانشاه براساس4 شاخص (طبيعي، تاريخي، تفريحي، تجاري) صورت گرفته ‌است. براساس اين اولويت‌بندي به تدوين راهبردهاي توسعه گردشگري در اين قطب‌ها مي‌پردازد. روش و ماهيت اين تحقيق، توصيفي ـ تحليلي و پيمايشي و محتواي آن، كاربردي ـ توسعه‌اي است. ابزار اين پژوهش، پرسش‌نامه و جامعه آماري آن شامل صاحب‌نظران و كارشناسان گردشگري در سازمان ميراث فرهنگي، صنايع دستي و گردشگري استان مي باشد. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از مدل‌هاي TOPSIS و SWOT استفاده شده‌است. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد كه ميزان به‌ترتيب اهميت در قطب گردشگري كنگاور 93/0، اورامانات 92/0(بسيار خوب). قصر شيرين 61/0(خوب). كرمانشاه 45/0(متوسط) و اسلام‌آباد غرب صفر(ضعيف) ارزيابي شده‌است. اين نتايج، نشان مي‌دهد كه قطب‌هاي گردشگري نيازمند برنامه‌ريزي راهبردي مي باشند. همچنين براساس نتايج SWOT، امتياز وزني عوامل داخلي 18/4 و عوامل خارجي 35/4 است كه جهت توسعه قطب‌هاي گردشگري استان بايد راهكارهايي براساس اولويت قطب‌ها به‌ترتيب SO, WO, ST, WT اجرا شود تا موجب توسعه گردشگري در قطب‌هاي استان گردد.

Today, urbanization development and the need for spending the leisure time and freedom from the everyday stress have created the necessity for land preparation planning in order to recognize the favorable environments, the guidance of tourists, the reduction of environmental damage and concentrating on activities in the favorable areas, the prioritization of areas, and providing strategic planning for implementing the developmental designs. This study aimed to prioritize the tourism domains of Kermanshah, based on four indicators (i.e., natural, historical, recreational, commercial), and then formulates the tourism development strategies in these domains. This study is descriptive analytic in terms of nature and method and its content is developmental and applicable. The instrument includes questionnaire and the sample of research consists of a number of scholars and experts in the Handy crafts, Tourism, and Cultural Heritage Organization of Kermanshah. For Analyzing the data, the SWOT model and TOPSIS are used. The results showed that the extent of SLi+, in order of importance, are 0.93 in Kangavar, 0.92 in Awramanat (very good), 0.61 in Ghasrshirin (good), 0.45 in Kermanshah (ordinary), and zero (weak) in Islamabad, indicating that tourism domains need the strategic planning. Given the SWOT results, the weight rating of the internal factors and external factors are 4/18 and 4/35, respectively. Therefore, in order to develop the tourism domains of the province, strategies should be implemented based on the priorities of domains in the order of WT, ST, WO, SO, which leads to the tourism development of domains in Kermanshah.