بررسي و مقايسه تاثير پيام هاي سود محور و زيان محور از طريق پيامك تلفن همراه بر رفتار خودمراقبتي از پا در زنان مبتلا به ديابت نوع 2

Comparing gain- and loss-framed message texting (SMS) on foot self-care behaviors among women with type 2 diabetes

عارضه پاي ديابتي يك از علل شايع بستري بيماران ديابتي در بيمارستانها است. مطالعه كارآزمايي باليني حاضر بر روي 189بيمار زن مبتلا به ديابت نوع 2 مراجعه كننده به كلينيك ديابت شهر اهواز با هدف مقايسه تاثير پيام هاي سود محور و زيان محور از طريق پيامك تلفن همراه بر رفتار خودمراقبتي از پا انجام گرديد. داده ها قبل و يكماه بعد از آموزش به روش مصاحبه و با استفاده از پرسشنامه ي مشخصات فردي، بيماري و مقياس خلاصه فعاليت هاي خودمراقبتي ديابت (SDSCA) گردآوري شد. بيماران گروه هاي آزمون به مدت دو ماه، در زمينه رفتار مراقبت از پا در دو چارچوب متفاوت سودمحور و زيان محور پيامهاي آموزشي از طريق سرويس پيام كوتاه تلفن همراه دريافت نمودند. يافته هاي مطالعه نشان داد گروههاي مورد بررسي قبل از مداخله از نظر مشخصات بيماري، متغيرهاي فردي و ميانگين نمره رفتار مراقبت از پا همگن بودند. اما پس از مداخله ميانگين نمره رفتار خودمراقبتي از پا در گروههاي آزمون تفاوت معنادار را نسبت به گروه كنترل نشان داد (001/0 =P). همچنين مشخص شد كه اين افزايش در گروه پيام هاي زيان محور به طور معني دار بيشتر از گروه پيام هاي سود محور بود (01/0=P). نتايج اين مطالعه نشان داد طراحي و اجراي برنامه هاي آموزشي مبتني بر سرويس پيام كوتاه تلفن همراه و پيامهاي زيان محور مي تواند باعث ارتقاي رفتار خودمراقبتي از پا در بيماران ديابتي گردد. كليدواژه: ديابت نوع2، چارچوب بندي پيام، سرويس پيام كوتاه، زنان،پيام سودمحور وزيان محور

Objective (s): To compare gain- and loss-framed message texting (SMS) on foot self-care behaviors among women with type 2 diabetes referred to Ahwaz diabetic clinic. Methods: This was a randomized trial of 189 women with type 2 diabetes who randomly assigned to three groups: two experimental groups and control group. Two experimental groups received gain- and loss-framed educational message of foot care behaviors via mobile phone short message service for 2 months while the control group received nothing. Data were collected through interviews using demographic and disease characteristics questionnaires and the summary of diabetes self-care activities measure. The data were analyzed using paired t-test, one way analysis of variance, and chi-square. Results: At baseline there were no significant differences among study groups in disease characteristics, individual variables and the average score of foot care behaviors. After the intervention, a significant increase was observed in mean score of foot care in experimental groups (P=0.001). It was also found that the increase in loss-framed message group was significantly more than the gain-framed message group (P=0.01). Conclusion: Designing and implementing educational programs based on mobile phone short message service could be effective. However, in comparison it seems that loss-framed message could be more effective than gain-framed message.