بررسي رابطه گرايش‌هاي معنوي با كيفيت زندگي در ميان دانشجويان دانشگاه شاهد

هدف اصلي اين پژوهش، سنجش گرايش‌هاي معنوي و شناخت كيفيت زندگي در ميان دانشجويان دانشگاه شاهد است. به سخن ديگر، هدف اصلي پژوهش آن است كه آيا با افزايش يا كاهش گرايش‌هاي معنوي، در كيفيت زندگي تغييري به وجود مي‌آيد يا نه؟ روش تحقيق در اين پژوهش از نوع پيمايشي است. نمونه آماري اين تحقيق، 359 نفر (147 پسر و 212 دختر) از دانشجويان دانشگاه شاهد هستند كه با روش تصادفي طبقه‌اي انتخاب شده و با استفاده از پرسش‌نامه‌هاي «گرايش‌هاي معنوي»، كيفيت زندگي سازمان بهداشت جهاني «WHOQOL» ارزيابي شده‌اند. نتايج حاصل از ضريب همبستگي پيرسون نشان دادند كه با افزايش گرايش‌هاي معنوي، ميزان كيفيت زندگي دانشجويان نيز افزايش مي‌يابد. همچنين با بالا رفتن گرايش‌هاي معنوي در حيطه‌هاي «باورهاي معنوي»، «احساس معنويت»، «خودشكوفايي معنوي» و «رفتارهاي معنوي»، ميزان كيفيت زندگي افزايش مي‌يابند. در عين حال، نتايج نشان دادند كه با افزايش گرايش‌هاي معنوي و ابعاد چهارگانه آن، ميزان كيفيت زندگي در بعد رواني، بعد محيطي و بعد روابط اجتماعي افزايش مي‌يابد.