مقاصد انساني شريعت در فقه اماميه

Humanistic Objectives of Divine Law in Imamiyah Feqh

مقصدهاي شريعت از موضوعات مهمي است كه مباني آن در قرآن و ديگر منابع فقه مطرح شده است؛ نظريه‌اي كه با نفوذ در اجتهاد يكي از عوامل پويايي و اثبات كارآمدي آن به‌ شمار مي‌رود. مقاصد شريعت تقسيم‌بندي‌هاي فراواني دارد، از جمله: تقسيم به ضروريات، تحسينيات، احتياجات و نيز تقسيم به حوزه‌هاي چهارگانه كه شامل مقاصد مربوط به فرد، خانواده، امت و انسان مي‌شود. آنچه در اين نوشتار مطرح مي‌شود، مقاصد انساني شريعت است. اسلام در كنار نگاه ويژه‌اي كه به مومنان و مسلمانان دارد، مقاصد انساني را نيز جداي از دين و مسلك مردم مد نظر قرار داده است. حفظ نفس، حفظ عقل، حفظ آبرو، حفظ نسب، حفظ امنيت، اقامه عدل، نوع‌دوستي، تحقق جانشيني عام انسان در زمين، محقق‌كردن صلح جهاني و احترام به شرافت ذاتي انسان، اهداف انساني هستند كه شارع از وضع قوانين مد نظر داشته است.

Shariah and the objectives behind it are among critical issues the bases of which are postulated in Quran and other sources of jurisprudence. This theory has touched Ejtihad and put efficiency and vigor in it. Multiple goals and objectives are considered for Shariah the classifications of which include necessities, requirements and motivations. In one more classification it involves those related to individuals, family, nation and Man. The current research has shed light on those aspects of Shariah that concerns Man. In spite of its care for Muslims and believers, Islam is concerned with human objectives such as self–respect, rationality, dignity, saving parentage (originality), security, justice, philanthropy, global peace, respecting Man’s esteem and fulfilling the state of Man’s Caliphate in earth that are far beyond the boundaries of religion and all outlined in religious laws.