اثرات مصرف عصاره آبي برگ بنه (Pistacia atlantica) بر نفروپاتي ديابتي در موش صحرايي

The Effects of Aqueous Extract of Wild Pistachio (Pistacia Atlantica) leaves on Diabetic Nephropathy in Rat

زمینه و هدف: امروزه به دلیل افزایش اقبال عمومی‌مردم در استفاده از گیاهان دارویی، ارزیابی كارآیی و بی خطری این تركیبات مورد اهمیت قرار گرفته است. در برخی مطالعه‌ها، عصاره برگ پسته وحشی(بنه) به عنوان تركیبی با خواص كاهنده قند خون مطرح شده است. با این حال، مطالعه‌ای در خصوص اثرات احتمالی آن بر نفروپاتی دیابتی صورت نگرفته است، لذا هدف از این مطالعه  ارزیابی اثرات مصرف عصاره آبی برگ پسته وحشی بر نفروپاتی دیابتی در موش صحرایی دیابتیك بود. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، 40 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (200ـ180 گرم) مبتلا شده به دیابت شدید به وسیله استرپتوزوتوسین و 8 سر موش سالم همسن به طور مساوی به 6 گروه تقسیم و به مدت سی روز متوالی به شرح پیرو مورد تیمار خوراكی قرار گرفتند. گروههای1، 2 و3 دیابتیك دریافت كننده عصاره آبی برگ بنه در دوزهای 400و200، 100 میلی‌گرم به ازای هر كیلو وزن بدن، گروه 4 دیابتیك دریافت كننده داروی كاپتوپریل با دور 50 میلی‌گرم بر كیلو گرم و گروه های 5 دیابتیك و گروه سالم نیز به عنوان گروه‌های كنترل، نرمال سالین دریافت نمودند. در پایان پارامترهای بیوشیمیایی؛ قند خون، حجم ادرار، پروتئین ادرار24 ساعته، كراتینین و نیتروژن اوره خون و هم‌چنین تغییرات كیفی آسیب‌شناسی كلیه برای تمام گروه‌ها انجام گرفت و مقادیر مرتبط در بین گروه ها مقایسه گردید.داده‌ها با استفاده از آزمون آماری آنالیز واریانس یك طرفه و تست تعقیبی توكی تجزیه و تحلیل شدند. میانگین مقادیر  قند خون (33/118 ± 5/383)، اوره نیتروژن (86/2 ± 17/27)، كراتینین خون (45/0 ± 3/1) و هم‌چنین حجم (10/5 ± 66/24) و پروتئین ادرار(51/1 ± 67/25) در موش‌های دیابتیك به طور معنی‌داری بیشتر از گروه كنترل سالم بود(همگی 0001/0p<). هم‌چنین آسیب‌های بافتی نظیر گلومرولواسكلروزیس، انتشار ماتریكس مزانشیال، چسبندگی كلافه گلومرولی به كپسول بومن نیز در گروه‌های دیابتی مشاهده گردید. بر خلاف داروی كاپتوپریل، كه توانسته بود به طور معنی‌داری میانگین اوره نیتروژن (0001/0; p<81/2 ± 5/12)، كراتینین (034/0; p=14/0 ± 97/0 ) و پروتئین ادرار (002/0; p=48/3 ± 66/13) موش های دیابتی را درمقایسه با گروه كنترل دیابتی كاهش دهد و ارزیابی بافت‌شناسی نیز در این گروه مؤید اثرات تعدیل كننده آن بود، اما مصرف عصاره آبی برگ بنه در هیچ یك از دوزها نتوانست آسیب‌های اشاره شده را در موش‌های دیابتیك بهبود بخشد. نتایج یافته‌های این مطالعه نشان داد كه عصاره آبی برگ بنه هیچ گونه اثر سودمندی بر نفروپاتی دیابتی در مدل حیوانی ندارد.

Background & aim: Due to increased public interest in the use of herbal medicine, their efficacy and safety evaluation have become important. In some studies, Pistacia atlantica leave (PAL) extract suggested as a hypoglycemic agent. However, there is no study about its effects on diabetic nephropathy. Therefore, the present work was conducted to evaluate the effects of aqueous extract of PAL on some biochemical and pathological aspects related to renal function in diabetic rats. Methods: In the present experimental study, 40 severe diabetes male Wistar rats (180-200 gr) with STZ and eight healthy rats at the same age were equally divided into 6 groups and followed for a period of thirty days as the oral treatment respectively. Diabetic groups I ,II and III received 100, 200 and 400 mg/kg of PAL extracts, diabetic group IV received 50 mg/kg Captopril and diabetic group  V and healthy group received saline 0.9% as control groups. Finally, fasting blood glucose (FBG), Urine volume and 24 h urine total protein (UTP), blood nitrogen urea (BUN) and plasma creatinine (Cr) were assessed biochemically and also qualitative renal histomorphological alterations were assessed pathologically. Data were analyzed using one-way ANOVA and Tukey post hoc test. Results: In diabetic control group the FBS (383.5 ± 118.33), BUN (27.17± 2.86), Cr (1.3 ± 0.45), Urine volume (24.66± 5.10) and UTP (25.67 ± 1.51) of groups 1-5 significantly increased in comparison whit normal control group (p<0.0001 each). In addition:  severe glomerolosclerosis, mesangial matrix expansion and tuft-capsule adhesion were observed in diabetic rats. Unlike captopril, which could significantly reduce the mean level of urea nitrogen (p <0.001; 12.5 ± 2.81), creatinine (p=0.034; 0.97±0.14) and protein (p=0.002: 13.66 ± 3.48) compared with diabetic controls the histology of the group was evaluate and confirmed its moderator effects, Conclusion: The results clearly demonstrate that PAL did not have any beneficial effects on diabetic nephropathy in rats.