بررسي عوامل موثر بر وقوع خطاهاي دارويي و عدم گزارش دهي پرستاران بخش هاي بستري

مقدمه: خطاي دارويي در هر يك از مراحل فرآيند تجويز و توزيع دارو ممكن است رخ دهد و چون يك پرستار در يك شيفت مي تواند بيش از ٥٠ دارو را به بيماران بدهد، در خط اول اشتباهات دارويي قرار مي گيرد. اين مطالعه با هدف بررسي نظرات پرستاران نسبت به عوامل مرتبط با عدم گزارش خطاهاي دارويي در يكي از بزرگترين بيمارستانهاي آموزشي تحت پوشش دانشگاه علوم پزشكي مشهد انجام شد. روش بررسي: در اين مطالعه توصيفي- تحليلي كه به شيوه مقطعي انجام شد، پرسشنامه خطاهاي دارويي شامل ٦٦ سوال بود كه بين ١٠٠ نفر از پرستاران بخش هاي مختلف بيمارستان كه به صورت طبقه اي و تصادفي ساده شده بودند، توزيع شد. در اين پژوهش از آماره هاي توصيفي براي تعيين مهم ترينخطاهاي رخ داده و دلايل آن هااستفادهشدوآزمون هاي تحليلي نظير آناليز واريانس يك طرفه و تي مستقل براي تعيين رابطه بين عوامل بروز خطاهاي دارويي و عدم گزارش دهي خطاها با عوامل دموگرافيك پرستاران به كار گرفته شد. تحليل داده هابااستفادهازنرم افزارSPSS نسخه 18 انجام گرفت. يافته ها: 6/87% پرستاران مورد بررسي زن، 9/85% متاهل و 1/47% پرستار در گردش بودند. « دادن دارو ديرتر يا زودتر از زمان مقرر » (8/48%) بيشترين خطاي رخ داده، « ترس از درگير شدن با مراجع قانوني» (53/1±48/3) مهم ترين علت عدم گزارش خطا و « باركاري زياد و انجام كار خارج از توان» (1/1±18/4)،مهم ترين دليل بروزخطاي دارويي عنوان شده اند. بحث و نتيجه گيري: اشتباهات دارويي، هرچند جزيي، مي تواند باعث عوارض نامطلوبي در بيماران شود و براي كاهش آن برگزاري كلاس هاي بازآموزي در ارتباط با اطلاعات داروشناسي، تشويق پرستاران در جهت گزارش دهي اشتباهات دارويي و واكنش مثبت مديران پرستاري نياز است.