برآورد ضرايب آب پويايي دشت همدان - بهار با استفاده از روش تراز جزء به جزء

ضرايب ذخيره و انتقال آب از نظر مطالعه­ي آبخوانها براي تعيين بهترين نقاط حفر چاه و بهره برداري از آبهاي زيرزميني اهميت زيادي دارند. براورد اين ضرايب معمولا با استفاده از آزمون آبكشي چاه صورت مي گيرد، ولي غالبا چاههايي كه براي آزمونهاي آبكشي مناسب باشند به شمار كافي وجود ندارند يا انجام آزمونهاي آبكشي در تمام چاهها عملي نيستند. در محدوده­ي مطالعاتي دشت همدان- بهار به علت محدود بودن تعداد چاه اكتشافي وكمبود انجام آزمايشهاي آبكشي و پائين بودن دقت اين آزمايشها، اطلاعات دقيقي در مورد ضرايب آب پويايي گزارش نشده است. منابع آبهاي سطحي از لحاظ كمي و كيفي داراي وضعيت مناسبي نبوده وآب زيرزميني، مهمترين منبع تامين آب مورد نياز منطقه مي باشد، به همين دليل، باعث وارد آمدن فشار مضاعف بر سفره ها و زيانهاي جبران ناپذيري شده است؛ بنابراين، بررسي خصوصيات آبخوان اين دشت از اهميت ويژه اي برخوردار است. هدف اين تحقيق محاسبه­ي ضريب ذخيره آبخوان دشت بهار با استفاده از روش تراز جزء به جزء مي باشد. در اين روش، با معلوم بودن يكي از ضرايب آب پويايي، ضريب ديگر محاسبه مي شود.البته، در بسياري از موارد، با محاسبه­ي ضريب قابليت انتقال، ضريب ذخيره به دست مي آيد. شرط عمده­ي كار وجود دو نقشه­ي صحيح ترازآب زيرزميني است كه يكي مربوط به زمان حداقل تراز(زمانt) كه تبادلات آبي از طريق سطح سفره ناچيز است و ديگري با اختلاف زمانيtΔ باشد(زمان(t+ tΔ)). براي دشت بهار از نقشه هاي هم تراز آب زيرزميني تير و شهريور سال 1391استفاده شده و با كاربرد روش مذكور مقدار متوسط ضريب ذخيره­ي آبخوان درحدود5/1 درصد براورد گرديد، كه مقدار قابل قبولي به نظر مي رسد.