بررسي هم خواني علايم باليني و نتايج آزمايشگاهي در تشخيص واژينيت كانديدايي

سابقه و هدف: ولوواژينيت كانديدايي دومين واژينيت عفوني شايع در ميان زنان است. در اين مطالعه، به بررسي هم­خواني علايم باليني و نتايج آزمايشگاهي در تشخيص واژينيت كانديدايي پرداخته شده است. مواد و روش­ ها: اين مطالعه توصيفي تحليلي بر روي ۲20 بيمار با علايم و نشانه­هاي واژينيت انجام شد. پس از تشخيص واژينيت كانديدايي بر اساس علايم باليني شامل ترشحات سفيد رنگ پنيري شكل و التهاب و قرمزي ناحيه ولو و واژن، از هر بيمار دو نمونه از ترشحات واژن گرفته شد. نمونه اول در شرايط استريل بر روي محيط كشت سابورو دكستروز آگار كشت داده شد. نمونه دوم نيز مستقيما بر روي لام منتقل شد و يك قطره از محلول KOH ۱۰ درصد به آن اضافه گرديد. سپس نمونه­ ها به سرعت جهت مشاهده ميكروسكوپي قارچ به آزمايشگاه قارچ شناسي منتقل شدند. نتايج به ­دست آمده با يافته­ هاي باليني مقايسه شد. نتايج: از بين 220 زن مراجعه كننده با شكايت­هاي واژني، 124 مورد (56/4 درصد) در معاينه باليني، 64 مورد (29/1 درصد) در آزمايش مستقيم و 78 مورد (35/5 درصد) با روش كشت در محيط سابورو دكستروز آگار، مبتلا به واژينيت كانديدايي شناخته شدند. نتيجه ­گيري: صرف ارزيابي ظاهري علايم باليني و شرح حال شكايات بيماران، ممكن است منجر به تشخيص و درمان نادرست گردد.