پزشكي مبتني بر شواهد در بوته‌ي نقد: ضرورت پرداختن به پزشـكي مبتني بر شواهـد حقيقـي

A critical review of evidence-based medicine: The need for moving toward real evidence-based medicine

قریب ربع قرن از زمانی كه گروه پزشكی مبتنی برشواهد (evidence-based medicine [EBM]) آن‌را به‌عنوان «رویكردی جدید» برای آموزش و پرداختن به (practice) پزشكی بالینی اعلام كردند، می‌گذرد. این رویكرد جدید كه بر تركیب سه عنصر استفاده از بهترین شواهد حاصل از پژوهش، مهارت بالینی و ارزش‌ها و ترجیحات بیمار استوار بود، در عمل رویكردهای سنتی مبتنی برعلوم پایه و پاتوفیزیولوژی بیماری‌ها را با استفاده از شواهد، اساساً كارآزمایی‌های بالینی تصادفی‌شده‌ی دارای گروه شاهد با كیفیت بالا، در كنار مهارت بالینی و توجه به نیازها و خواسته‌های بیماران جایگزین كرد. به هر روی EBM نیز مانند سایر رویكردهای به پزشكی بالینی خالی از نقد نبوده و نیست. در این مقاله تلاش مروری اجمالی بر برخی از كاستی‌های EBM انجام‌شده و معرفی كوتاهی از آنچه از آن به‌عنوان EBM حقیقی یاد می‌شود ارائه گردد. راه‌كارهای نیل به EBM حقیقی نیز مورد بحث قرار می‌گیرند.

About 25 years have been passed since the evidence-based medicine (EBM) group declared it as a new approach to teaching and practicing clinical medicine. EBM was based on the combination of three principles: use of current best evidence from research, clinical expertise, and patientsʹ values and preferences. Practically, EBM substitutes pathophysiological reasoning based on basic science research with use of clinical evidence from high quality randomized controlled clinical trials. Like all other approaches to clinical medicine, EBM has been criticized since it was introduced. Herein, we review common problems of EBM according to its critics, introduce what is known as real EBM, and briefly discuss how we could move towards real EBM.