انتشار مقاله‌هاي ايراني در نشريه‌هاي نامعتبر: انگيزه‌ها و رويكرد نويسندگان

Publication of Iranian Articles in Blacklist Journals; Authors’ Approach and Motivations

هدف اين تحقيق پيمايشي، كشف انگيزه نويسندگان ايراني از چاپ مقاله در مجله‌هاي نامعتبر خارجي است. پيمايشي آنلاين، روي ??? نويسنده ايراني انجام شد كه مقاله‌اي از آنها در سال ???? در يكي از ??? مجله مندرج در «فهرست سياه نشريه‌هاي نامعتبر وزارت علوم» نسخه مرداد ???? منتشر شده بود. نتايج نشان داد كه انگيزه اصلي نويسندگان و پژوهشگران ايراني از چاپ مقاله در مجله‌هاي خارجي به ‌ترتيب اهميت، پرباركردن رزومه‌كاري، سپس براي ترفيع و ارتقا به ‌عنوان عضو هييت علمي و در آخر براي كسب مجوز دفاع از پايان‌نامه دكترا بوده ‌است. متوسط سني نويسندگان حدود ?? سال است و براي هر مقاله به طور متوسط حدود ??? دلار ارز پرداخت شده است. ملاك اصلي اعتماد نويسندگان به مجله‌هاي ادعاي آنها براي نمايه شدن در پايگاه‌هاي معتبر بوده است و شيوه اصلي آشنايي نويسندگان با اين مجله‌ها توصيه استاد و يا همكار بوده است. مقاله نشان‌دهنده جنبه‌هاي اقتصادي انتشار اين مقاله‌هاي و نيز آگاهي كم جامعه دانشگاهي از نحوه سنجش اعتبار مجله‌ها است.

The aim of this survey is to identify Iranian authors’ motivations for publishing their articles in the blacklist journals of Iran’s Ministry of Science, Research and Technology. An online questionnaire was completed by one hundred and two authors who have published a paper in one of the 251 blacklist journals in 2013. The results show that the most important motivations for publishing in those journals are: improving resume, collecting points for promotion, and getting permission for viva. The average age of the authors was about 38 years and they have paid about 350 USD for publishing their articles. The main criterion for trusting to these journals was the journals’ claim for being indexed in the prestigious databases as well as fast peer review and publication process. Most of the authors became familiar with the journals through recommendations of their friends, colleagues and supervisors. The article shows the economic aspect of the publication of these articles and it also shows the low level of knowledge of Iranian authors about credibility of the journals.