سبك زندگي و عوامل مرتبط با آن در كاركنان دانشگاه علوم پزشكي اردبيل

Lifestyle of Employees Working in a Ardebil University of Medical Sciences

مقدمه و اهداف: سبك زندگی یكی از مهم‌ترین شاخص‌های ارتقای كیفیت زندگی افراد است. با توجه به نقش تأثیرگذاركاركنان به عنوان نیروی انسانی ارزشمند، هدف این مطالعه تعیین وضع سبك زندگی كاركنان دانشگاه علوم پزشكی اردبیل در سال 1394 است. روش كار: این مطالعه مقطعی توصیفی– تحلیلی روی320 نفر ازكارمندان دانشگاه علوم پزشكی اردبیل كه به صورت تصادفی انتخاب شدند؛ انجام گردید. ابزار گردآوری داده‌ها شامل فرم مشخصات جمعیت‌شناختی و پرسشنامه استاندارد سبك زندگی HPLP2 بود. اعتبار پرسشنامه درایران توسط محمدی باضریب آلفای كرونباخ 82 درصد برای كل ابزار و برای زیر شاخه ها 91-64 درصد تعیین شده است. تجزیه و تحلیل داده‌ها از طریق نرم‌افزارSPSS  و آزمون‌های آماری t ، آزمون مربع كای ، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی انجام شد. یافته‌ها: نمره سبك زندگی در9/6 درصد كارمندان ضعیف در3/75 درصد متوسط و در 8/17 درصد خوب بود. میانگین و انحراف معیار نمره‌های مسؤولیت‌پذیری سلامت 9/4 ±19/22، رشد معنوی 2/5±93/27، روابط میان فردی 6/4±29/24، مدیریت استرس 45/4±51/20، فعالیت فیزیكی 8/4±53/17 و تغذیه 2/4 ±95/23 بود. زنان در بیش‌تر شاخص‌ها وضع بهتری نسبت به مردان داشتند. میان جنس و سن با مدیریت استرس (002/0=P)، جنس و مسؤولیت‌پذیری سلامت (002/0=P)، تحصیلات و مسؤولیت پذیری سلامت (001/0=P)، تحصیلات و تغذیه (004/0=P)، درآمد و تغذیه (001/0=P)، تحصیلات و روابط بین فردی (003/0=P)، رابطه‌ی آماری معنی‌دار آماری مشاهده شد. نتیجه‏گیری: اكثركارمندان سبك زندگی متوسط داشتند. كم‌ترین نمره در شاخص‌های سبك زندگی مربوط به فعالیت فیزیكی و مدیریت استرس بود. انجام مداخله‌ها برای ارتقای فعالیت فیزیكی، مدیریت استرس در این كاركنان پیشنهاد می‌شود.

Background and Objectives: Lifestyle is one of the most important indicators of improving the quality of the peopleʹs lives. Given the key role of employees as valuable human resources, the aim of this study was to evaluate the lifestyle of the employees working in Ardabil University of Medical Sciences in 2015. Methods: In this cross-sectional study, 320 employees working in Ardabil University of Medical Sciences were randomly included. The data collecting tools were a demographic form and the Walker questionnaire, which contained two questions related to the six dimensions of lifestyle. Data were analyzed with correlation tests, Chi-square, T-test, and Linear regression using SPSS. Results: The lifestyle score was poor in 6.9%, moderate in 75.3%, and good in 17.8% of the employees. The mean and standard deviation of lifestyle dimensions was 22.19±4.9 for health responsibility, 27.93±5.2 for spiritual growth, 24.29±4.6 for interpersonal relations, 20.51±4.4 for stress management, 17.53±4.8 for physical activity, and 23.95±4.2 for nutrition. Women had higher scores than men in most items. There were significant relationships between gender and age with stress management (P=.002), gender and health responsibility (P=.002), educational level and health responsibility (P=.001), educational level and nutrition (P=.004), income and nutrition (P=.001), and educational level and interpersonal relations (P=.003). Conclusion: The majority of employees their lifestyle was in the middle. The lowest score was related to physical activity and stress management. Interventions for promoting physical activity and stress management among employees is proposed.