مكان يابي نيروگاه خورشيدي حرارتي جهت تامين انرژي پايدار با استفاده از منطق فازي

آلودگي هاي محيط زيستي، نوسانات قيمت و پايان پذير بودن منابع انرژي فسيلي مورد استفاده در نيروگاه ها باعث روي آوردن به منابع انرژي جايگزين شده است. استفاده از انرژي هاي پايدار به خصوص انرژي خورشيدي مي تواند بهترين گزينه براي تامين انرژي در نيروگاه هاي توليد برق باشد. گام اول براي توسعه استفاده از انرژي خورشيدي مكان يابي نواحي است كه در آن انرژي خورشيدي در حد مطلوب و ديگر شرايط لازم احداث نيروگاه را دارا باشد، است. در اين تحقيق، سيستم اطلاعات جغرافيايي مبتني بر منطق فازي، كه قابليت هاي متعدد آن ها در حل مسائل پيچيده مكاني به اثبات رسيده است، به منظور تصميمگيري در زمينه اين مساله بكار گرفته شده است. استان هرمزگان پتانسيل بالايي را جهت بهره برداري از انرژي خورشيدي دارد. به اين منظور ابتدا با توجه به مطالعات پژوهشگران مختلف و همچنين نظر كارشناسان اداره برق منطقه اي استان هرمزگان معيارهاي مناسب جهت احداث نيروگاه تعيين شد. معيارهاي مورد استفاده در مكان يابي مناطق مستعد در اين استان ساعات آفتابي، شيب، فاصله از مناطق جمعيتي، فاصله از راه ها، فاصله از خطوط انتقال نيرو، كاربري اراضي و لايه محدوديت ها در نظر گرفته شد. اطلاعات مورد نياز از منابع گوناگون استخراج و بصورت لايه هاي اطلاعاتي به محيط نرم افزار ACGIS10 معرفي شدند. وزن هاي معيارها با استفاده از روش تحليل سلسله مراتبي استخراج شده و به منظور تلفيق لايه ها از مدل فازي استفاده شد. بر اساس اين روش 22524.115كيلومتر مربع از مساحت استان هرمزگان در طبقه خيلي خوب، جهت احداث نيروگاههاي خورشيدي حرارتي قرار گرفت.