اثر‌بخشي «آموزش معنويت» بر «سازگاري ‌زناشويي زوجين»

Efficacy of "teaching spirituality" on the "couplesʹʹ Marital Adjustment "

هدف از اين پژوهش بررسي تاثير «آموزش معنويت» بر «سازگاري زناشويي زوجين» مراجعه‌ كننده به مراكز مشاوره شهر اصفهان بود. روش پژوهش، شبه‌تجربي بوده بدين منظور30 زوج مراجعه ‌كننده به مراكز مشاوره به روش داوطلبانه انتخاب شدند و به روش جايگزيني تصادفي در دو گروه قرار داده شدند (يك گروه كنترل و يك گروه آزمايش)؛ به گروه آزمايش آموزش معنويت توسط محقق داده شد. ابزار پژوهش در اين تحقيق «پرسشنامه سازگاري زناشويي اسپاينر» مي‌باشد. تجزيه تحليل داده‌ها در دو سطح توصيفي و استنباطي صورت گرفت. مقايسه ميانگين نمرات پس آزمون سازگاري زناشويي در گروه‌هاي مورد مطالعه و تحليل كو‌واريانس نمرات آزمون سازگاري زناشويي نشان داد، بين گروه آزمايش و گروه كنترل در تمامي خرده‌مقياس‌ها، تفاوت معنا‌داري وجود دارد. و معلوم شد كه «سازگاري زناشويي» بر اثر «آموزش معنويت» افزايش مي‌يابد.

The purpose of the present study was to investigate the effect of "teaching spirituality" on the "couplesʹ marital adjustment" among the ones referring to consulting centers in Isfahan. The research was conducted applying quasi-experimental method. To accomplish this goal, 30 couples referring to consulting centers were voluntarily selected and were randomly divided into two groups (control and experiment groups). Experiment group was taught spirituality by the researcher. The medium of research was "Marital Adjustment Questionnaire (Spinner) ". The data was analyzed descriptively and deductively. Comparison between the results of the post – test of groups under investigation and covariance analysis of test results revealed that there is remarkable difference between control and experiment groups in all sub-criteria. Furthermore, it was proved that "teaching spirituality" raises "marital adjustment".