تحليلي بر وضعيت عنصر تعامل دانشجو استاد در نظام آموزش عالي الكترونيكي ايران

هدف از اجراي اين پژوهش، بررسي وضعيت تعامل دانشجو-استاد در نظام آموزش عالي الكترونيكي ايران است. جامعه آماري پژوهش شامل همه دانشجويان و استادان مراكز آموزش عالي الكترونيكي ايران در سال تحصيلي 94-1393 بوده است. از اين تعداد 620 نفر به عنوان نمونه آماري تعيين و به روش نمونه گيري گلوله برفي انتخاب شدند و داده هاي تحقيق جمع آوري شد. روش تحقيق از لحاظ روش جمع آوري داده ها، پيمايشي و از لحاظ ماهيت، توصيفي از نوع ارزشيابي است. براي جمع آوري داده ها از پرسشنامه محقق ساخته استفاده شده است. اعتبار پرسشنامه بر اساس آلفاي كرونباخ و هم بر اساس ضريب همبستگي دروني با استفاده از نرم افزار ايموس و روش مدل يابي معادلات ساختاري تاييدي، تاييد شد. نتايج پژوهش حاكي از آن است كه وضعيت تعامل دانشجو – استاد در نظام آموزش عالي الكترونيكي ايران به طور معني داري نامطلوب است. همچنين نتايج تحليلي وضعيت اين نوع تعامل نشانگر تفاوت معنادار وضعيت تعامل دانشجو– استاد، در زير گروه هاي مختلف و برحسب متغيرهاي دانشگاه و گروه تحصيلي بود، اما برحسب متغير جنسيت بين زير گروه ها تفاوت معني داري وجود ندارد.