بررسي ارتباط بين هوش اخلاقي و مهارت هاي ارتباطي در دانشجويان پرستاري

The Relationship between moral intelligence and communication skills among nursing students

توانایی افراد برای قرار دادن معیارهایی برتر كه اثربخشی در كانون واكنش‌های فردی را به‌دنبال دارد هوش اخلاقی گفته می‌شود. هدف از پژوهش حاضر، تعیین همبستگی بین هوش اخلاقی و مهارت‌های ارتباطی دانشجویان كارشناسی پرستاری دانشكده‌ی پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشكی تهران در سال 96-1395بوده‌است. مطالعه‌ی حاضر یك پژوهش توصیفی- همبستگی است كه در سال 1395 انجام گرفت. جامعه‌ی پژوهش تمام دانشجویان كارشناسی پرستاری دانشكده‌ی پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشكی تهران بودند. نمونه‌ها 204 نفر براساس معیارهای ورود كه شامل: قبولی مستقیم در رشته‌ی پرستاری، عدم ابتلا به بیماری‌های شناخته‌شده و رضایت جهت شركت در پژوهش از بین تمام دانشجویان چهار‌سال پرستاری با روش نمونه‌گیری در دسترس وارد مطالعه شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از سه پرسشنامه‌ی مشخصات جمعیت‌شناختی، هوش اخلاقی «Lennick و Kiel» و «مهارت‌های ارتباطی Jerabek» استفاده شد. روایی و پایایی هر دو ابزار در مطالعات مشابه در كشور با استفاده از روش ضریب آلفای كرونباخ به ترتیب 88/0 و 71/0 مورد تایید قرار گرفته بود. پایایی در پژوهش حاضر به روش آلفای كرونباخ 85/0 و 81/0 برای دو پرسشنامه محاسبه شد. داده‌ها با نرم‌افزار SPSS نسخه‌ی 19 و آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (آزمون‌های آماری t مستقل، ضریب همبستگی Pearson و آزمون ANOVA ) تجزیه و تحلیل شدند. یافته‌ها میزان هوش اخلاقی را با میانگین ۱۲/۷±98/71 از دامنه‌ی (100-20) و مهارت‌های ارتباطی دانشجویان را از دامنه‌ی (170-34) با میانگین 67/۹±9/114 نشان داد. ضریب همبستگی Pearson نشان داد كه بین هوش اخلاقی و مهارت‌های ارتباطی دانشجویان پرستاری همبستگی مثبت و معنی‌داری وجود دارد (001/0≥P، 54/0=r). با افزایش هوش اخلاقی دانشجویان پرستاری، مهارت‌های ارتباطی آنان ارتقاء می‌یابد. بنابراین، فراهم كردن زمینه برای تقویت هوش اخلاقی دانشجویان پرستاری پیشنهاد می‌شود.

Moral intelligence is the ability to utilize principal criteria that can lead to effectiveness of individual reactions. The aim of this study was to determine the relationship between moral intelligence and communication skills among bachelor’s students in nursing at Tehran University of Medical Sciences, Iran, in 2016-2017.  This was a descriptive-correlational study. The study population consisted of all nursing students studying at the School of Nursing and Midwifery of Tehran University of Medical Sciences. Among the study population, 204 subjects were selected through convenience sampling method and based on the inclusion criteria (direct acceptance in the field of nursing, absence of any illness, and willingness to participate). The data collection tools consisted of a demographic characteristic questionnaire, the Moral Intelligence Scale (Lennick & Kiel), and the Communication Skills Inventory (Jerabek). The validity and reliability of both instruments had been approved in similar studies in the country using Cronbachʹs alpha coefficient (α = 0.88 and α = 0.71, respectively). The reliability of the two questionnaires was calculated in the current research using Cronbachʹs alpha (α = 0.85 and α = 0.81, respectively). Data were analyzed using descriptive (average and standard deviation) and inferential statistics (t-test, Pearson correlation coefficient, and ANOVA test) in SPSS software. The mean moral intelligence score was 71.98±7.12 and ranged from 20 to 100 and mean communication skills score was 114.9±9.67 and ranged from 34 to 170. Pearson correlation coefficient revealed a significant and positive relation between moral intelligence and communication skills of nursing students (r=0.54, P ≤ 0.001). Thus, the communication skills of students can be improved by strengthening their moral intelligence. Therefore, it is suggested that the grounds for the strengthening of moral intelligence among nursing students be provided.