مشاركت علمي در انتشارات پژوهشگران ايران، جهان و صد دانشگاه برتر بين‏المللي

Scientific Collaboration: Iran, World, Top 100 Worldsʹʹ Institutions

هدف از اين پژوهش، بررسي اندازه گروه‏هاي پژوهشي كشور و مقايسه آن با ميانگين جهاني و صد دانشگاه برتر دنيا است. به همين منظور داده‏هاي لازم از پايگاه «وب آو ساينس» در دوره زماني 2011 تا 2013 استخراج و سه شاخص عمده مشاركت شامل تعداد نويسنده، تعداد موسسه و تعداد كشور به‌ازاي هر مقاله، بررسي شده است. نتايج نشان مي‏دهد كه نه‌تنها ميزان مقالات تك نويسندگي در ايران كمتر از متوسط جهاني و صد دانشگاه برتر است، بلكه تعداد مقالات با مشاركت گروه‏هاي بزرگ‌تر نيز در ايران از متوسط جهاني و صد دانشگاه برتر كمتر است. از سوي ديگر، تمايل به مشاركت‏هاي فراموسسه‏اي در ميان پژوهشگران ايراني نسبت به دو گروه ديگر كمتر ديده مي‌شود. در سطح بين‌المللي نيز با اينكه ميزان همكاري پژوهشگران ايراني با پژوهشگران كشورهاي ديگر نسبت به متوسط جهاني و صد دانشگاه برتر كمتر است، اما الگوي مشاركت در حوزه‏هاي موضوعي مختلف يكسان نيست، به‏گونه‏اي‏كه تمايل به مشاركت بين‏المللي پژوهشگران ايراني در حوزه زمين‏شناسي بيش از ساير پژوهشگران در سطح دنيا و صد دانشگاه برتر است. نتايج اين پژوهش مي‏تواند به سياست‏گذاران علمي به‌ويژه در تدوين آيين‌نامه ارتقا كمك كند.

This study aims to examine the size of research groups in Iran and to compare it with the world and top 100 worldsʹ institutions averages using Web of Science data during 2011-2013. Three indicators were used including; number of authors, institutions and countries per paper. The results showed, not only Iranian scholars write less single authorʹs papers in compare with the world and top 100 institutions averages, but also they write less joint papers with the participation of larger groups. In addition, not only Iranian scholars do less inter-institutional research in compare with the world and the top 100 institutions averages, but also they less collaborate internationally. However, different patterns were found in different fields with respect to the three measured indicators including; number of authors, institutions and countries per paper. Scholars in geosciences are an exception, so their international collaboration are more than the world and the top 100 institutions averages. The results could be used by science policy makers especially in compiling the regulation of the scholars’ promotion.