تاثير الگوي طراحي آموزشي چهار مولفه اي بر ميزان بار شناختي بيروني و مهارت حل مسئله در درس فيزيك

هدف از پژوهش حاضر، تعيين تاثير الگوي طراحي آموزشي چهار مولفه­اي بر ميزان بار شناختي بيروني و مهارت حل مسئله در درس فيزيك بود. اين پژوهش، از نظر هدف، كاربردي؛ و از نظر روش­شناسي، در زمره پژوهش­هاي آزمايشي است. طرح پژوهش از نوع پيش­آزمون-پس­آزمون با گروه آزمايش و گروه كنترل مي­باشد. جامعه آماري پژوهش شامل كليه دانش­آموزان پسر سال اول دبيرستان منطقه 5 در سال تحصيلي 92- 1393 درشهر تهران بود. نمونه­هاي پژوهش، با استفاده از روش نمونه­گيري تصافي خوشه­اي چند مرحله­اي انتخاب شدند كه شامل 30 نفر بود و در دو گروه آزمايش(15نفر) و گروه كنترل(15 نفر) به­طور تصادفي قرار داده شدند. گروه آزمايش، در معرض متغيير مستقل(طراحي آموزشي درس فيزيك بر اساس الگوي چهار مولفه­اي) قرار گرفت؛ و گروه كنترل با روش رايج آموزش ديد. ابزار جمع­آوري داده­ها، مقايس اندازه­گيري 9 درجه­اي پاس(1992) بود كه روايي صوري آن مورد تاييد استادان و متخصصان قرار گرفت و پايايي آن با روش بازآزمايي 85/0 به­دست آمد. ابزار ديگر، آزمون محقق ساخته مهارت حل مسئله بود كه روايي صوري آن توسط متخصصان و استادان مشخص شد و پايايي آن با استفاده از روش بازآزمايي 79/0 به­دست آمد. سپس، داده­ها بااستفاده از نرم­افزار اس.پي.اس.اس. و با استفاده از آزمون­هاي آماري تي مستقل(براي ميزان بار شناختي بيروني) و تحليل كوواريانس(براي آزمون مهارت حل مسئله) تجزيه و تحليل شد. نتايج پژوهش نشان داد كه الگوي طراحي آموزشي چهار مولفه­اي بر كاهش ميزان بار شناختي بيروني گروه آزمايش نسبت به گروه گواه تاثير معني­داري دارد. همچنين، يافته­ها معني­داري افزايش ميزان مهارت حل مسئله در گروه آزمايش را نسبت به گروه كنترل نشان داد.