رابطه طرحواره هاي ناسازگار اوليه و سبك هاي دلبستگي با خشونت مردان عليه همسران خود

هدف از پژوهش حاضر، پيش بيني خشونت مردان عليه همسرانشان بر اساس طرحواره هاي ناسازگار اوليه و سبك هاي دلبستگي آنها بود.نمونه مورد مطالعه شامل 197 زوج بود كه با روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. در اين پژوهش كه يك طرح توصيفي از نوع همبستگي بود، براي سنجش ميزان خشونت تجربه شده بوسيله زنان مورد مطالعه از پرسشنامه سنجش خشونت (حاج يحيي ،1999) ، اسنفاده شد . براي سنجش سبكهاي دلبستگي وطرحواره هاي ناسازگارمردان از پرسشنامه هاي سبك هاي دلبستگي بزرگسالان (كولينز و ريد،1990) و فرم كوتاه پرسشنامه طرحواره هاي ناسازگار (يانگ،1998) استفاده شد. نتايج پژوهش نشان داد، بين سبك هاي دلبستگي ناايمن در مردان با ميزان خشونت آنها عليه همسرانشان همبستگي مثبت و معناداروجود دارد. همچنين ميان تمامي طرحواره -هاي آنها به جز 5 مورد ( وابستگي، آسيب پذيري نسبت به ضرر، خودتحول نيافته/ گرفتار، ايثار و بازداري عاطفي) نيز با خشونت همبستگي مثبت و معناداري وجود دارد. تحليل واريانس رگرسيون داده ها نشان داد سبك هاي دلبستگي ناايمن و طرحواره ها، نقش تعيين كننده اي در پيش بيني خشونت دارند.اين نتايج نشان مي دهد، مي توان از روي طرحواره هاي ناسازگارو كيفيت دلبستگي درمردان ميزان خشونت آنها عليه همسرانشان را پيش بيني نمودوبا رويكرد طرحواره درماني به آنها كمك نمود.