مقايسه وابستگي، تمايزيافتگي و قاطعيت در افراد با و بدون علائم بي اشتهايي عصبي

آسيب پذيري نسبت به اختلال بي اشتهايي عصبي با تعارض سوسيوتروپي- خودمختاري همراه است. از اين رو هدف پژوهش حاضر مقايسه وابستگي، تمايزيافتگي و قاطعيت در افراد داراي علائم بي اشتهايي عصبي و افراد بدون اين علائم بود. مطالعه حاضر علي- مقايسه اي و نمونه پژوهش 173 نفر از دانشجويان دختر شهر تهران بودند كه به صورت خوشه اي چندمرحله اي انتخاب شدند. ابزار پژوهش سياهه شخصيت وابسته (DPI-R)، آزمون نگرش به خوردن (EAT)، سياهه تمايز يافتگي خود (DSI-R) و سياهه خودگزارشي ابراز وجود (ASRI) بود. براي انتخاب افراد در دو گروه نمونه، يك انحراف استاندارد بالا و پايين ميانگين بي اشتهايي عصبي و نيز احتساب معيار BMI به عنوان وجود و عدم وجود علائم بي اشتهايي عصبي لحاظ شد. بدين ترتيب 39 نفر در گروه داراي علائم و 75 نفر در گروه بدون علائم قرار گرفتند. نتايج آزمون يومن ويتني، تفاوت معنادار بين وابستگي، تمايزيافتگي و خرده مقياس هاي واكنش پذيري عاطفي، گريزعاطفي و هم آميختگي با ديگران و بين خرده مقياس جايگاه منِ، تمايزيافتگي و قاطعيت عدم تفاوت معنادار را نشان داد. طبق يافته هاي اين پژوهش افراد داراي علائم بي اشتهايي عصبي وابستگي بيش تر و تمايزيافتگي پايين تري نسبت به افراد بدون علائم دارند، لذا پيشنهاد مي شود مداخلاتي آموزش محور با هدف آموزش تمايزيافتگي به منظور حل تعارض وابستگي- خودمختاري در مبتلايان به اختلال بي اشتهايي عصبي مدنظر قرار گيرد.