تاثير آموزش خودگويي انگيزشي و مهارت هاي تصويرسازي ذهني در ارتقاء عملكرد ورزشي بازيكنان فوتبال

پژوهش حاضر به منظور تعيين اثربخشي آموزش خودگويي انگيزشي و مهارت هاي رواني تصويرسازي ذهني در ارتقاء عملكرد ورزشي بازيكنان فوتبال انجام شد. 60 بازيكن پسر(20-28سال) به روش نمونه گيري در دسترس از بين تيم هاي نيمه حرفه اي فوتبال استان تهران انتخاب و به طور تصادفي در گروه هاي آزمايش و كنترل(30N1=N2=) جايگزين شدند. روش پژوهش نيمه آزمايشي بود. ابتدا عملكرد ورزشي، مهارت هاي تصويرسازي و خودگويي بازيكنان به ترتيب با استفاده ابزارهاي فهرست وارسي رفتار ، مهارت هاي رواني و مهارت خودگويي اندازه گيري شدند، سپس مهارت هاي تصويرسازي و خودگويي در 14جلسه گروهي به گروه آزمايش آموزش داده شد و گروه كنترل فقط مهارت هاي فني را تحت نظر مربي تمرين كردند. بعد از مداخلات، عملكرد ورزشي آزمودني ها دوباره اندازه گيري شد. دو هفته بعد، به منظور تعيين ماندگاري مداخلات، عملكرد آزمودني ها در مرحله پيگيري اندازه گيري و داده ها با استفاده از تحليل كوواريانس و t استودنت تحليل شدند. نتايج نشان داد كه آموزش خودگويي انگيزشي و مهارت هاي تصويرسازي ذهني مي توانند عملكرد هاي «پاس دادن، حفظ و كنترل توپ و گرفتن توپ از حريف» را به طور معناداري افزايش دهند. همچنين نتايج نشان داد كه اثر مداخلات در مرحله پيگيري ماندگار بوده است. نتايج شواهدي را پيشنهاد مي كند كه برنامه آماده سازي رواني مبتني بر خودگويي انگيزشي و مهارت هاي تصويرسازي روش مناسبي براي ارتقاء سطح عملكرد بازيكنان فوتبال است. لذا به منظور بهبود سطح آمادگي رواني و عملكرد فرآيندي بازيكنان فوتبال، لازم است زمينه به كارگيري برنامه آماده سازي رواني بازيكنان فراهم شود.