بررسي و تبيين «نظريه عقلانيت اعتدال گرا و معيارهاي آن در حوزه باورهاي ديني» از منظر انديشمندان غربي

در حوزه مطالعات فلسفه دين، پرسش از عقلانيت باورهاي ديني و معيارهاي آن اهميت ويژه اي دارد. براساس برخي از رويكردهاي افراطي، مانند عقل گرايي حداكثري و ايمان گرايي افراطي، پذيرش باورهاي ديني از حوزه داوري و سنجش عقلاني بيرون است. ناكارآمدي اين دو رويكرد در تبيين عقلانيت باورهاي ديني سبب شده است تا معيارهاي ديگري براي ترسيم عقلانيت اين باورها از سوي انديشمندان ديني مطرح شود. براساس برخي از نظريات در حوزه معرفت شناسي، مانند «تئوري هاي توجيه و ترجيح»، «اعتماد به دستگاه باورساز در انسان»، «توجه به زبان دين و ابعاد آن»، «بازنگري در باورهاي پايه»، «رويكرد انسجام گرايي» و «اعتماد به فضايل عقلاني فاعل شناسا»، گونه جديدي از عقلانيت باورهاي ديني به نام «عقلانيت اعتدالي» قابل تعريف است كه بر اساس آن، عقلانيتِ بخش گسترده اي از باورهاي ديني تبيين پذير خواهد بود.