عنوان مقاله :
ارزيابي دوره بازگشت زمينلرزه در سامانه گسلي آستارا بر پايه كاتالوگهاي لرزهاي
پديد آورندگان :
برزگري، امير نويسنده گروه زمين شناسي,دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران شمال,تهران,ايران Barzegari, Amir , قرشي، منوچهر نويسنده گروه زمين شناسي,دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران شمال,تهران,ايران Ghorashi, Manouchehr , نظري، حميد نويسنده پژوهشكده علوم زمين,سازمان زمين شناسي و اكتشافات معدني كشور,تهران,ايران Nazari, Hamid , شكري، محمد علي نويسنده گروه زمين شناسي,سازمان زمين شناسي و اكتشافات معدني كشور,تهران,ايران Shokri, Mohammad Ali , پوركرماني، محسن نويسنده گروه زمين شناسي,دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران شمال,تهران,ايران Pourkermani, Mohsen
اطلاعات موجودي :
فصلنامه سال 1394 شماره 98
كليدواژه :
Astara Fault System , Activity rate , Return period , paleoseismology , Seismic risk assessment , سامانه گسلي آستارا , دوره بازگشت , نرخ فعاليت , ارزيابي خطر لرزهاي , پارينه لرزهشناسي
چكيده فارسي :
سامانه گسلي آستارا با روند تقريبي شمالي- جنوبي در مرز خاوري كوههاي تالش با درياي كاسپين قرار گرفته است و فعاليت لرزه اي احتمالي آن اثر سترگي بر گستره شمالي استان گيلان وارد خواهد كرد. اين سامانه گسلي يكي از گسل هاي پي سنگي ايران است كه نقش بسيار مهمي در كوه هاي تالش و فرونشست حوضه كاسپين جنوبي دارد. به نظر مي رسد كه اين سامانه گسلي مسبب زمينلرزههاي دستگاهي با بزرگاي متوسط تا بالا شده است، كه ميتوان به زمينلرزه 16 آپريل 1913 با بزرگاي 5.1، 11 ژوئيه 1970 با بزرگاي امواج حجمي 5.2 و 4 نوامبر 1978 با بزرگاي امواج سطحي 6 اشاره كرد. در ارتباط با زمينلرزه هاي تاريخي اين سامانه گسلي اطلاعات چنداني در دسترس نيست ولي مي توان زمينلرزههاي تاريخي در سالهاي 1709 و 1713 رشت را مرتبط با فعاليت اين سامانه گسلي دانست. وجود زمينلرزه هاي منتسب به فعاليت لرزهايي اين سامانه از يك سو و نبود دادههاي لرزه اي مهم مانند دوره بازگشت زمينلرزه، نرخ فعاليت و نرخ لغزش از سوي ديگر، فعاليت لرزه اي آينده اين گسل را با ابهام همراه ساخته است. هدف از اين پژوهش ارزيابي دوره بازگشت زمينلرزه در سامانه گسلي آستارا است. به اين منظور از دو رابطه مقدماتي گوتنبرگ ريشتر و توزيع پاياني كيكو سلوول استفاده شده است. نتايج حاصل از روش گوتنبرگ ريشتر نشاندهنده رخداد لرزهاي با بزرگاي امواج سطحي بيش از 8 در سه بازه زماني 500، 1000 و 2000 سال است. اين در حالي است كه بزرگاي لرزهاي حاصل از روش كيكو سلوول براي بازهاي زماني بيان شده به ترتيب برابر با 7.3، 7.7 و 7.9 است.
چكيده لاتين :
The north-south trending Astara Fault System (AFS) is located in the east of Talesh Mountains (TM) and west of the Caspian Sea. The probable seismic activity of this fault system will largely affect the north of GilanProvince. The AFS is one of the basement faults in Iran, which plays an important role in TaleshMountains region and subsidence of the South Caspian Basin (SCB). It seems that the AFS is the source of moderate to large magnitude instrumental earthquakes such as the 16-4-1913 (Magnitude=5.1), 11-7-1970 (Magnitude Mb=5.2), 4-11-1978 (Magnitude Ms=6.0) earthquakes.However, little is known about historical earthquakes related to the AFS, but it has been probably the source of the 1709AD and 1713AD historical earthquakes in Rasht. In spite of the earthquakes attributed to the AFS, the lack of critical seismic information such as recurrence interval, slip rate and activity rate of the AFS has made its future seismic activity ambiguous. This research aims at assessing the earthquake recurrence interval related to the AFS. Therefore, two different methods, i.e. Gutenberg–Richter and Kijko–Sellovelmethods,were used to estimate the recurrence interval. The results obtained from the Gutenberg–Richter method represent anearthquake of Ms>8 to occur in the interval of 500, 1000 and 2000 years. The results of the Kijko–Sellovel method, however, representearthquakes with the magnitudes of Ms =7.3, Ms =7.7 andMs =7.9 to occur in the interval of 500, 1000 and 2000 years, respectively.
اطلاعات موجودي :
فصلنامه با شماره پیاپی 98 سال 1394
كلمات كليدي :
#تست#آزمون###امتحان