نرخ بازدهي خصوصي آموزش در مناطق شهري ايران: روش رگرسيون چندك

Private returns of education in the urban araes of Iran: a quantile regression analysis

داده‌هاي پيمايش هزينه و درآمد خانوار در ايران نشان مي‌دهد در مناطق شهري، در سال 1390، نسبت به سال 1384، در چندك‌هاي بالايي و در سال‌هاي تحصيلي بالاتر، تغيير در لگاريتم دستمزد ساعتي نسبت به افزايش در سال‌هاي تحصيل كاهش يافته است. حدس اوليه از اين مشاهده اين است كه نرخ بازدهي خصوصي آموزش، يعني افزايش در لگاريتم دستمزد ساعتي به ازاي يك سال افزايش در سال‌هاي تحصيلي، در چندك‌هاي بالايي و سال‌هاي تحصيل بالاتر در سال 1390، نسبت به سال 1384، كاهش يافته باشد. در اين پژوهش، به منظور برآورد نرخِ بازدهي خصوصي آموزش بين چندك‌هاي مختلف، معادله دستمزد تعميم‌يافته مينسر در قالب روش رگرسيون چندك برازش شد. براي رفع مسيله تورشِ ناشي از انتخاب نمونه نيز از روش گام دومرحله‌اي هكمن استفاده شد. يافته‌ها نشان مي‌دهد تحصيلات موجب افزايش نابرابرِ دستمزد در چندك‌هاي بالايي و پاييني در ميان مردان مي‌شود؛ در حالي‌ كه موجب كاهش نابرابريِ دستمزد در چندك‌هاي بالايي و پاييني در ميان زنان مي‌شود. همچنين، نرخ بازدهي خصوصي آموزش در سال 1390 نسبت به سال 1384 كاهش يافته است.

Evidence from Iranian Households’ Expenditures and Income Survay(IHEIS) in urban area shows that, average of real hourly wage against the schooling years is declining in the right tail of wage distribution between 1384 and 1390 (2005 and 2011). A tentative justification for this observation is that the private rate of return to education at upper quantiles and higher years of schooling have reduced over the period. We estimate a Mincerian generalized wage equation by making use of quantile regressions with controlling for sample selection problem. Results indicate that the private rate of return to education has decreased between 1390 and 1384. Also educational attaionment reduces wage gap between the upper and lower deciles for females, however a reverse relation is observed for males. Keywords: wage inequality, private return to education, quantile regression, sample selection bias JEL Classification: J31, J23, J24, I21