بررسي تاثير نابرابري هاي منطقه اي بر امنيت عيني استان هاي كشور

از جمله مسايل بسيار مهمي كه از ديرباز تاكنون در شكل?هاي مختلف مطرح بوده و ابعاد و موضوع?هاي مربوط به آن درگذر زمان، تنوع بسياري داشته است، مقوله امنيت است. در دهه?هاي اخير، مفهوم جديدي از امنيت متولد شده است كه با مفهوم امنيت در دوره?هاي قبل تفاوت?هاي اساسي دارد. بدين معني كه امنيت چند جانبه شده، فقط محدود به بعد نظامي نمي?شود و تنها با توسل به نيروي نظامي و زور تامين نمي?شود. يكي از عواملي كه بر امنيت عيني در سطح كلان جامعه تاثير مي?گذارد، نابرابري?هاي منطقه?اي موجود در سطح جامعه است. با توجه با مطالب ذكر شده مي?توان گفت موضوع اين مقاله «بررسي تاثير نابرابري?هاي منطقه?اي بر امنيت عيني استان?هاي كشور» است. سطح تحليل تحقيق، سطح كلان و واحد تحليل تحقيق، استان مي?باشد. جامعه آماري تحقيق همه 31 استان كشور مي?باشد. روش بكار رفته در اين پژوهش، روش تحليل ثانويه است. يافته?هاي تحقيق نشان مي?دهند از لحاظ امنيت، استان تهران داراي بالاترين ميزان امنيت عيني و استان خوزستان داراي كمترين ميزان امنيت عيني در بين استان?هاي كشور بوده است. همچنين از لحاظ نابرابري منطقه?اي، استان البرز داراي بيشترين نابرابري و استان?هاي كهكيلويه و بوير احمد و يزد داراي كمترين نابرابري با توجه به جمعيت در بين 31 استان كشور بوده?اند. يافته?هاي تحقيق همچنين نشان مي?دهند كه بين متغير نابرابري منطقه?اي با متغير امنيت رابطه معنادار وجود دارد و تقريباً 36/0 واريانس متغير امنيت عيني استان?ها ناشي از نابرابري منطقه?اي است. همچنين به ترتيب ابعاد فرهنگي، اجتماعي و اقتصادي نابرابري منطقه?اي بيشترين تاثير را در امنيت عيني استان?ها داشته?اند. در ضمن نابرابري منطقه?اي بيشترين تاثير را به ترتيب بر روي ابعاد فرهنگي، اجتماعي و اقتصادي امنيت عيني داشته است كه تاثير نابرابري منطقه?اي بر روي بعد اقتصادي امنيت معنادار نبوده است.