بررسي رابطه طراحي فضاي شهري با گرايش به ارتكاب جرم شهروندان و راهكارهاي پيشگيري از آن (مورد مطالعه؛ خيابان هاي شهر اصفهان)

Reviewing the Relationship between Role of Urban Spaces Design and Crime Commitment by Citizens, and Ways of Preventing it(Case Study: Streets in Isfahan City)

برنامه ريزان و طراحان فضاهاي اجتماعي، به ويژه شهرسازها، تلاش مي?كنند تا با شناسايي عوامل تهديد كننده امنيت در فضا?هاي عمومي،آن را براي استفاده كنندگان از فضاهاي شهري فراهم كنند.طراحان محيطي براين نكته تاكيد دارند كه ميان ساختاركالبدي فضاهاي شهري ورفتارهاي كنش گران رابطه وجود دارد و برخي رفتارهاي مجرمانه درپيوند با فضاي شهري خاص از احتمال بروز بيشتري برخوردارند. از اين رو مقاله حاضر،يك مطالعه پيمايشي ودر بين شهروندان 15 تا 60 سال شهراصفهان با استفاده از ابزار پرسشنامه و باتعداد نمونه 384 نفري با بهره?گيري از دو روش نمونه گيري مكاني و زماني نگاشته شده كه، درصدد است به بررسي نقش فضاهاي شهري طراحي شده در ميزان گرايش به ارتكاب جرم در 5 خيابان از شهراصفهان(شامل خيابان?هاي خواجه نصيرالدين طوسي،سروش، آزادگان، احمدآباد، بزرگمهر) بپردازد. درارتباط با پايايي ابزارسنجش به نظرات متخصصين علوم اجتماعي اكتفا شده واعتبار پرسش نامه?ها به ترتيب فضاي شهري 87? و گرايش به ارتكاب جرم 83? درصدازطريقآزمون الفاي كرونباخ بدست آمد. يافته?هاي تحقيق،حكايت از عدم طراحي فضاي شهري ايمن براي شهروندان اصفهان دارند. با اين حال، مقايسه نقاط ياد شده نشان مي?دهد كه خيابان?هاي آزادگان و بزرگمهر بيشترين وخيابان خواجه نصيرالدين طوسي كمترين نزديكي و شباهت را به يك فضاي شهري طراحي شده نشان مي?دهند. طبق نتايج به دست آمده از اين بررسي، همبستگي معكوسي بين ميزان طراحي شدگي فضاهاي شهري و ميزان ارتكاب جرم وجود دارد و خيابان خواجه نصيرالدين طوسي در مقايسه باخيابان?هاي ديگر، فضاهاي مناسب?تري را براي بروز و ارتكاب جرم فراهم مي?آورد. متداول?ترين جرمي كه در فضاهاي شهري طراحي نشده شهر اصفهان، به ويژه خيابان خواجه نصيرالدين طوسي و تا حدي خيابان سروش، اتفاق مي?افتد مصرف مواد مخدروغير محتمل?ترين آن حضور اراذل و اوباش مي?باشد