بررسي رابطه بين پايگاه اقتصادي اجتماعي، سبك زندگي با امنيت شغلي كاركنان نيروي انتظامي شهر تهران

Reviewing the Relationship between Socioeconomic Base of Life style with Tehran Police Personnel Job Security

موفقيت سازمان?ها در گرو توجه ويژه به نيروي انساني و ارضاي نيازهاي آنهاست. امنيت شغلي را مي?توان از جمله اين نيازها دانست. اين پژوهش با هدف رابطه پايگاه اقتصادي اجتماعي، سبك زندگي با امنيت شغلي كاركنان نيروي انتظامي در شهر تهران انجام گرفته است. اين پژوهش از نوع تحقيقات كاربردي و به لحاظ ماهيت و روش، توصيفي و پيمايشي و تحليل از نوع همبستگي? است. جامعه آماري اين تحقيق شامل كاركنان نيروي انتظامي كه در سال1394 در شهر تهران مشغول به به كار بوده?اند، مي?باشد. حجم نمونه با استفاده از فرمول كوكران 400 نفر تعيين شده و شيوه نمونه گيري نيز به صورت چند مرحله?اي طبقه?اي غيرمتناسب بوده است. جهت جمع آوري اطلاعات از پرسشنامه استاندارد شده معتبر«مدل بنياد اروپايي مديريت كيفيت»(EFQM) براي متغير امنيت شغلي و پرسشنامه محقق ساخته براي متغير سبك زندگي استفاده شده است. در قمست تجزيه و تحليل اطلاعات علاوه بر استفاده از روش?هاي آمار توصيفي، از آزمون رگرسيون و مدل معادلات ساختاري(ليزرل) استفاده شده است. نتايج حاصل از تحليل داده?ها نشان داد بين پايگاه اقتصادي اجتماعي و سبك زندگي با امنيت شغلي رابطه معناداري(0/000= sig) وجود دارد، همچنين از ميان مولفه?هاي پنج گانه، ارتباط سبك زندگي مذهبي، فرهنگي و ورزشي به عنوان مولفه?هاي مصرف فرهنگي با متغير امنيت شغلي كاركنان رابطه مثبت و مستقيمي داشتند. اندازه شاخص?هاي نيكويي برازش با استفاده از نرم?افزار ليزرل، تطابق مدل نظري و تجربي را بر اساس داده?هاي اين تحقيق مورد تاييد قرار دادند.