جعل معنا از نگاه سارتر و نقد و بررسي آن بر اساس مباني شناخت‌گرايي

Invention of the meaning in Sartre’s view and criticism in accordance with cognitivism principles

جعل و كشف معنا دو ديدگاه بنيادين در معناي زندگي هستند كه هر كدام موافقان و مخالفاني را به خود اختصاص داده‌اند. سارتر با تبيين وجودِ في‌نفسه و وجودِ‌ لنفسه، و همچنين مفاهيمي همچون امكان ناضرور، آزادي و فرديت، ابتدا جهان را از هر معنايي تهي مي‌كند و سپس براي استعلاي خويش و همچنين عدم انفعال، در پي جعل معناست. بنابراين، در اين حوزه، سارتر را مي‌توان يك ناشناخت‌گرا و سوبژكتيويست خواند و از اين رو انتقادات مربوط به اين دو نحله به سارتر نيز تعلق مي‌گيرد. براي نمونه، سارتر با سوبژكتيو دانستن معنا امكان هر گونه داوري معرفتي را درباره صدق و كذب ديدگاه اخذشده از بين مي‌برد. در عين حال، به نظر مي‌رسد، با توجه به مباني معرفتي ناشناخت‌گرايان و سوبژكتيويست‌ها، مي‌توان از قوت اين نقد كاست. همان طور كه مي‌دانيم، تاكيدِ سارتر و ساير اگزيستانسياليست‌ها بر جعل و يا كشف معنا شديداً وابسته به فرد و ساختار سوبژكتيو اوست. بنابراين به نظر مي‌آيد با توجه به بنيان‌هاي فلسفي سارتر، نقدهاي مبتني بر شناخت‌گرايي بر سارتر وارد نباشد

Invention and discovery of the meaning are two rival theories of the meaning of life. With explanation of being for itself and being in itself, Sartre, first of all, empties world from all the meanings and then, for the sake of self-transcendence and avoiding passiveness, is in search of invention of the meaning. So, Sartre can be called a subjectivist and non-cognitivist. Therefore, the defects of these schools can also be attributed to Sartre’s theory. One of the most important criticisms is the impossibility of epistemic judgment. According to Sartre, if the meaning is absolutely personal and subjective, then no epistemic judgment about truth or falsity of beliefs would be possible. But, according to the epistemic principles of non-cognitivists and subjectivists, it seems that we can decrease the power of criticism. The insistence of Sartre and existentialists on the subjectivity of meaning implies that the cognitivist criticisms have nothing to do with Sartre