مقايسه تجويز پيش و پس ازآموزش نانو ذرات اكسيدمنيزيم برحافظه ي اجتنابي غيرفعال درموش سوري نر بالغ

Comparing the Preand Post-training Administration of Magnesium Oxide Nanoparticles on Passive Avoidance Memory in Adult Male Mice

زمينه وهدف: عدم عبورمنيزيم ازسد خوني- مغزي، چالشي جدي براي استفاده درماني اين عنصر در بيماري‏هاي نورولوژيك مي‏باشد. اما اخيراً كاربرد نانوذرات اكسيد منيزيم كه قادر به عبوراز سدهاي بيولوژيك است اميدهاي تازه‏اي را ايجاد نموده است. با توجه به اثرات تقويت كننده نانو ذرات اكسيد منيزيم بر حافظه و مشخص نبودن بهترين زمان كاربرد و مدت تاثير آن، هدف از مطالعه حاضر، مقايسه اثرات تجويز پيش و پس ازآموزش مقادير مختلف نانواكسيد منيزيم بر حافظه بلندمدت بوده است. موادو روش‏ها: در اين مطالعه تجربي، از 56 سر موش سوري نر بالغ نژاد NMRI درگروه‏هاي كنترل ودريافت كننده نانو اكسيد منيزيم در دوزهاي 1، 5/2 و 5 ميلي‏گرم بر كيلوگرم (به صورت درون صفاقي) پيش و پس از آموزش استفاده شد. حافظه‏ي دراز مدت موش‏ها طي يك هفته در روزهاي 1، 3 و 7 روز پس از آموزش (دريافت شوك) به روش يادگيري اجتنابي غيرفعال و به كمك دستگاه استپ داون ارزيابي گرديد. زمان تاخير پايين آمدن از سكوي امن، معيار سنجش حافظه در نظرگرفته شد. يافته‏ها: نتايج نشان داد كه تزريق پس از آموزش نانواكسيد منيزيم در دوزهاي 5/2 و 5 ميلي‏گرم بر كيلوگرم، بدون تغيير در فعاليت حركتي، با افزايش معني‏دار درزمان تاخير پايين آمدن از سكوي امن طي مدت يك هفته باعث بهبود حافظه شد(001/0 > p)، ولي در دوز 1 ميلي‏گرم بي‏تاثير بود. تزريق پيش از آموزش نانواكسيد منيزيم منجربه افزايش نسبي حافظه گرديد، اما نسبت به گروه كنترل معني‏دار نبود. نتيجه‏گيري: براساس نتايج فوق، مصرف نانوذرات اكسيد منيزيم باعث بهبود حافظه دراز مدت شده و اين امر زماني امكان‏پذير است كه مرحله آموزش و اكتساب رخ داده باشد، در غير اين صورت تاثير قابل ملاحظه‏اي ايجاد نمي‏نمايد.

Background: Failure to pass the blood-brain barrier is a serious challenge to the use of magnesium in the treatment of neurologic disorders. But, recently, applying magnesium oxide nanoparticles that is capable of crossing biological barriers has created new hopes. According to the reinforcing effects of magnesium oxide nanoparticles on memory and ambiguity in the best time of application and duration of its effects, the aim of the present study was to compare effects of pre-and post-training administration of different doses of magnesium oxide nanoparticles on long-term memory. Materials and Methods: In this experimental study, fifty- six adult male NMRI mice in the control group and receiving magnesium oxide nanoparticles group at doses of 1, 2.5 and 5 mg/kg (I.P) before and after training were used. Long-term memory of mice in a week on days 1,3and7 days after training (shock) by using step-down device and passive avoidance learning method was assessed. Time latency in coming down the secure platform was considered as the memory assessment scale. Results: The results showed that injection of nano-magnesium oxide in both the 2.5 and 5 mg/kg improved memory through increasing the latency in coming down the secure platform during a week (p < 0.001), without any changes in locomotor activity, whereas, it had no effect at 1 mg dose. Pre-training injection of magnesium oxide nanoparticles increased memory relatively, it wasnʹt statistically significant compared to the control group. Conclusion: According to the above results, magnesium oxide nanoprticles improves long term memory, and it is possible when the training and the acquisition has occurred, otherwise it will not make a significant impact.