شيوع نا امني غذايي و ارتباط آن با عوامل اجتماعي- اقتصادي و وضعيت تغذيه‌اي در كودكان بستري در بيمارستان كودكان تبريز

The Prevalence of Food Insecurity and Its Association with Socio-Economic Factors and Nutritional Status Among Hospitalized Children in Tabriz Pediatric Hospital

زمينه و هدف: سو تغذيه اثرات نامطلوبي بر رشد و نمو كودكان داشته و شيوع آن به ويژه بين كودكان بستري در بيمارستان بالاست. نظر به اين كه بررسي ناامني غذايي در جوامع يكي از مهم‌ترين شاخص‌هاي ارزيابي وضعيت سو تغذيه مي‌باشد، از اين رو هدف از مطالعه حاضر، تعيين شيوع ناامني غذايي و عوامل اجتماعي، اقتصادي و تغذيه‌اي موثر بر آن در كودكان بستري در بيمارستان كودكان تبريز مي‌باشد. مواد و روش‌ها: اين مطالعه مقطعي بر روي 236 كودك بستري در بيمارستان كودكان تبريز انجام گرفت. اطلاعات جمعيت شناختي شامل سن، وزن، قد، بعد خانوار ، رتبه تولد و در آمد خانوار از طريق مصاحبه حضوري با والدين كودك جمع‌آوري شد و وضعيت امنيت غذايي با استفاده از پرسش‌نامه امنيت غذايي خانوار بررسي شد. تحليل آماري داده‌ها با استفاده از نرم افزارهايExcel 2007، Epi-info و IBM SPSS Statistics 21 صورت گرفت. يافته‌ها: شيوع نا امني غذايي در بين كودكان بستري در بيمارستان كودكان تبريز 9/44 درصد بود كه 3/26 درصد دچار ناامني غذايي متوسط و 6/18 درصد دچار ناامني غذايي شديد بودند و شيوع آن در دختران بيش از پسران بود. از عوامل مهم ‌تاثيرگذار بر ناامني غذايي كودكان، درآمد پايين خانوار، سطح تحصيلات والدين، سكونت در روستا و بعد خانوار بود(05/0 > p). شاخص‌هاي تعيين وضعيت تغذيه‌اي نيز در كودكان گروه ناامن غذايي كمتر از گروه امن بود، هر چند اين اختلاف از نظر آماري معني‌دار نبود. نتيجه‌گيري: در مطالعه حاضر، شيوع بالاي ناامني غذايي در كودكان بستري در بيمارستان گزارش شد كه انجام مداخلات مناسب جهت كاهش شيوع آن ضروري به نظر مي‌رسد.

Background: Under-nutrition has multiple negative impacts on childʹs growth and development and it has a high prevalence among hospitalized children. Assessment of the food insecurity status is one of the most important indicators of malnutrition among communities, therefore the aim of the current study is to evaluate the prevalence of food insecurity and its social, economical and nutritional determinants among children hospitalized in Tabriz pediatric hospital. Materials and Methods: The current cross-sectional study was carried out among 236 hospitalized children in Tabriz pediatric hospital. Demographic information including age, weight, height, household size, child order and household income were gathered by face to face interviews with parents. Food security was assessed by a Household Food Security questionnaire. Statistical analysis was performed by Excel 2007, Epi-info and IBM SPSS Statistics 21 software. Results: The prevalence of food insecurity among hospitalized children in Tabriz pediatric hospital was 44.9%, while 26.3% and 18.6% had moderately and severely food insecurity, respectively. Its prevalence in females was more than in males. Low household income, low educational attainment of parents, rural residency and household size were potent determinants of food insecurity(p < 0.05). All indices of nutritional status in food insecure group were lower than in secure group. Although this difference did not achieved significant threshold. Conclusion: In the current study, a high prevalence of food insecurity in hospitalized children in hospital has been reported. Therefore the need for suitable interventions to reduce its prevalence has been warranted.