اثر تمرين ورزشي هوازي زير بيشينه بر سطح سرمي آيريزين مردان چاق با تاكيد بر نقش آيريزين در تغيير مقاومت انسوليني

The Effect of Submaximal Aerobic Training on Serum Irisin Level in Obese Men; with Emphasis on the Role of Irisin in Insulin-Resistance Change

زمينه و هدف: آيريزين، مايوكاين جديدي است كه اثرات مفيد خود را از طريق افزايش هزينه‎كرد انرژي نشان مي‏دهد. هدف از تحقيق حاضر تعيين اثر تمرين ورزشي هوازي زيربيشينه بر آيريزين سرمي و تغيير مقاومت انسوليني ناشي از تمرينِ مرتبط با آيريزين در مردان چاق بود. مواد و روش‏ها: نمونه آماري تحقيق تجربي را 26 آزمودني چاق تشكيل مي‏دادند كه به نحو تصادفي در گروه‏هاي تجربي قرار گرفتند. گروه اول (13 آزمودني) برنامه تمريني هوازي را تقريباً با شدتي برابر با 50 تا 60 درصد ضربان قلب بيشينه به مدت 10 هفته مداوم تمريني (3 جلسه در هفته و هر جلسه 30 الي 45 دقيقه) انجام دادند و گروه دوم (13 آزمودني) هيچ نوع فعاليتي را در طول مداخله ورزشي انجام ندادند. پس از مداخله‏هاي تحقيقي، سطوح سرمي آيريزين، شاخص‎هاي مقاومت انسوليني، تركيب بدني و حداكثر اكسيژن مصرفي بررسي شد. در نهايت، داده‏ها با استفاده از نرم افزار آماري Stata مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‏ها: بررسي‏هاي آماري نشان داد كه مقادير سرمي آيريزين پس از مداخله تحقيقي در گروه تمرين ورزشي نسبت به گروه كنترل به طور معني‌داري افزايش يافته است(022/0=p ، 22/6±75/14). در همين راستا، تنها درصد چربي بدني (57/0±242/1) و هم‏چنين حداكثر اكسيژن مصرفي (328/0±509/1) آزمودني‎ها به طور معني‌داري افزايش يافته بود (به ترتيب034/0=p و 0001/0=p). با اين حال، تغييرات معني‌داري در شاخص‎هاي مقاومت انسوليني در ارتباط با آيريزين مشاهده نشد(05/0 < p). نتيجه‏گيري: مطالعه حاضر نشان داد كه آيريزين سرمي متعاقب 30 جلسه تمرين هوازي زيربيشينه مستقل از تغييرات مقاومت انسوليني در افراد چاق افزايش مي‏يابد.

Background: Irisin is a new myokine that exerts its positive effects via increasing energy expenditure. The purpose of this study was to determine the effect of submaximal aerobic training on serum irisin level and irisin-related insulin-resistance change in obese men. Materials and Methods: In this study, 26 obese men were selected as statistical sample and they were divided into experimental groups. Former group (13 men) consisted of subjects who carried out exercise training with 50-60 percent of maximum max heart rate for 10 continuous weeks (3 sessions per week for 30 to 45 minutes in each session). Later group was consisted of subjects who do not carried out exercise training. After the interventions of study, irisin serum levels, insulin resistance indices, body composition and maximum oxygen consumption were determined. Finally, data were analyzed by Stata software. Results: Statistical data analysis illustrated that the amounts of irisin serum were significantly increased in exercise training group than control group (14.75±6.22; p=0.022) after the intervention. Also, only body fat percentage (1.242±0.57) and max oxygen consumption (1.509±0.328) of subjects were significantly increased (p=0.034 and p=0.0001, respectively). However, there were not statistically significant changes in irisin- related insulin-resistance indices (p > 0.05). Conclusion: Current study presented that serum irisin was increased after 30 submaximal exercise training sessions regardless of insulin resistance changes in obese men.