اثربخشي مداخله دلبستگي محور با روش پسخوراند ويديويي بر كاهش بازنمايي هاي منفي و اضطراب جدايي كودكان

The effectiveness of attachment based intervention using video feedback method on decreasing negative representations and separation anxiety of children

مقدمه: با توجه به اهميت دلبستگي در پديدآيي اضطراب جدايي، هدف اين مطالعه بررسي اثربخشي مداخله دلبستگي محور با روش پسخوراند ويديويي بر كاهش بازنمايي هاي منفي و مشكلات اضطراب جدايي در كودكان پيش دبستاني بود. بحث و نتيجه گيري: با توجه به يافته ها به نظر مي رسد مداخله دلبستگي محور موجب افزايش حساسيت مادرانه و اين تغيير همراه با كاهش بازنمايي هاي منفي كودك به واسطه تعاملات ترميم كننده، توانسته اضطراب جدايي كودكان را كاهش دهد. يافته ها: يافته ها نشان دهنده اثر بخشي مداخله دلبستگي محور بر افزايش حساسيت مادرانه، كاهش بازنمايي هاي منفي كودك و همچنين علائم اضطراب جدايي در كودكان گروه آزمايش بود. ميانگين نمرات گروه آزمايش در مقايسه با گواه در تمام متغيرها به طور معناداري كاهش يافته و اين كاهش در پيگيري باقي مانده بود. مواد و روش ها: طرح پژوهش نيمه آزمايشي با پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري بود. براي اين منظور، 21 زوج مادر و كودك (11 زوج در گروه آزمايش و 10 زوج در گروه گواه) از دو مركز تخصصي مشاوره كودك بر مبناي معيارهاي ورود مطالعه انتخاب شدند. گروه آزمايش بين 8 تا 10 جلسه مداخله انفرادي دلبستگي محور و گروه گواه مداخله روابط محور ديگري را به منظور مقايسه اثربخشي دريافت كردند. شركت كنندگان در سه مرحله پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري (3 ماه بعد) با استفاده از ابزارهاي درجه بندي رفتار مادرانه QSORT، مجموعه داستانهاي مك آرتور و پرسشنامه علائم مرضي كودكان ارزيابي شدند.

Background: With regard to the importance of attachment in developing separation anxiety, the purpose of this study was to investigate the effectiveness of attachment based intervention via video feedback on decreasing negative representations and separation anxiety problems in preschool children. Materials and Method: The research method was semi experimental with pretestposttest and follow up. For this, 21 motherchild dyads (11 dyads in experimental and 10 dyads in control group) were selected from 2 child counseling centers based on including criteria. The experimental group received 8 to 10 individual attachment based intervention sessions and the control group received the other relation based intervention for comparison of their effectiveness. The participants were assessed using maternal behavior QSORT, MacArthur story stems and child psychopathological symptoms inventory in pretest, posttest and 3 months interval follow up. Results: The findings revealed the effectiveness of attachmentbased intervention on increasing maternal sensitivity, decreasing negative representations of child and also separation anxiety symptoms in children of experimental group. The mean scores of experimental group in comparison to witness group have significantly decreased in all variables. Conclusion: Considering this results, it seems attachmentbased intervention could increas maternal sensitivity and this change with decreasing negative representation of child via recovering interactions have a positive effect on decreasing separation anxiety problems of children.