واكاوي سازوكار و مخاطرات توفان حاره‌اي نيلوفر

توفان حاره­ای از مهم‌ترین مخاطرات جوی است كه سواحل مناطق جنوبی ایران را تهدید می‌كند. شناخت این مخاطرات و آگاهی از زمان حدوث آن می­تواند در مدیریت مخاطرات ناشی از آن مهم باشد. هدف این پژوهش واكاوی سازوكار و مخاطرات توفان حاره­ای نیلوفر است كه در دریای عرب شكل گرفت. داده­های جوی شامل فشار تراز دریا، ارتفاع ژئوپتانسیل، مؤلفه‌های مداری و نصف‌النهاری باد، سرعت قائم، نم ویژه، انرژی پتانسیل در دسترس همرفت، فرارفت تاوایی و دمای سطح دریا برای روزهای فعالیت توفان حاره­ای نیلوفر اخذ و بررسی شد. نتایج نشان داد كه عمیق شدن ناوة تراز 500 میلی‌بار با محور جنوب غربی – شمال شرقی، یك كم‌ارتفاع بریده را در روز‌های بیست‌وپنجم و بیست‌وششم اكتبر بر روی دریای عرب پدید آورد كه در پی آن، ضلع شرقی كم‌ارتفاع مذكور با ایجاد واگرایی در تراز 500 میلی‌بار، یك منطقة همگرایی قوی را در ترازهای زیرین جو و بر روی سطح دریا شكل داد. حركت شرق‌سوی ناوه در روز سوم شكل‌گیری توفان و خروج از منطقة فعالیت توفان، همچنین تغییر سازوكار حركتی آن در پی دسترسی به انرژی دریافتی از سطح اقیانوس (تبدیل انرژی گرمایی به مكانیكی) به تقویت جریان‌های فرازهنج و فروهنجی در دیوارة چشم و چشم توفان كمك كرد. در این روز و روزهای بعدی فعالیت توفان، افزایش سرعت رودباد تراز پایینی جو نسبت به ترازهای بالایی، سبب تغییر منبع انرژی حركتی توفان از ترازهای فوقانی به ترازهای زیرین جو شد؛ همچنین اندركنش زبانه­ها و مراكز واچرخندی مستقر بر روی دریای عرب، مسیر حركت و جابه‌جایی توفان را تا از بین رفتن آن در سی‌ویكم اكتبر شكل داد.