تحليل نقش و اثر حمايت سازماني ادراك شده بر كاهش بطالت اجتماعي

امروزه سازمان ها به دنبال حداكثرشدن بهره وري گروه ها هستند، اما كارهاي گروهي هميشه به طور كامل به نتايج مطلوبي ختم نمي شود و گاهي با مشكلاتي همراه مي شود كه از آن جمله مي توان به بطالت اجتماعي اشاره كرد. بطالت اجتماعي انگيزه و تلاش افراد را در كار گروهي در مقايسه با كار فردي كاهش مي دهد. در اين پژوهش با هدف دستيابي به سازوكارهاي كاهش بطالت اجتماعي، اثر حمايت سازماني ادراك شده بر بطالت اجتماعي بررسي شده است. جامعه آماري اين پژوهش را تمام كاركنان شاغل در شعبه هاي بيمه البرز شهر تهران (220 نفر) تشكيل مي دهد. بر اساس جدول كرجسي و مورگان، حجم نمونه 140 نفر تعيين شد و نمونه گيري نيز به روش تصادفي طبقه اي انجام گرفت. اين پژوهش به روش توصيفي از نوع همبستگي اجرا شد و جمع آوري داده ها به كمك پرسشنامه انجام گرفت. داده ها نيز با بهره مندي از مدل معادلات ساختاري تحليل شدند. نتايج نشان داد حمايت سازماني ادراك شده تاثير منفي و معناداري بر بطالت اجتماعي دارد و مي تواند موجب تعديل آن شود.