ارزيابي اثرات راهبرد اسكان مجدد پس از بلاياي طبيعي در توسعه پايدار روستايي با استفاده از رهيافت تئوري زمينه اي (مطالعه موردي: روستاهاي سيل زده شرق گلستان)

هدف: مقاله حاضر درصدد است در يك مطالعه موردي با روش كيفي و بر اساس رهيافت نظريه زمينه اي، به ارزيابي اثرات راهبرد اسكان مجدد پس از بلاياي طبيعي در توسعه پايدار جوامع مورد مطالعه اقدام كند. روش: در اين پژوهش، سطح تحليل شهر جديد فراغي و روستاهاي جا به جا شده بق قجه پايين، بق قجه بالا و قولاق كسن و واحد تحليل مطلعان محلي بوده است. حجم نمونه به وسيله روش گلوله برفي از بين مطلعان محلي تعيين شده است. مصاحبه با افراد نمونه تا زمان دست يابي به اشباع نظريه اي ادامه پيدا كرد. در اين پژوهش با اجراي نظام وار پنج مرحله، روش نظريه بنياني و با پيوند دادن كدها (كدگذاري باز، كدگذاري محوري و كدگذاري انتخابي)، مدل مفهومي روش نظريه بنياني تهيه شد. يافته ها: با توجه به يافته هاي كيفي و تغييرات به وجود آمده در ابعاد اقتصادي، اجتماعي و زيست محيطي مناطق مورد مطالعه، نظريه زمينه اي «اسكان مجدد با رويكرد كالبدي غير يك پارچه و با پايداري متوسط» براي روستاهاي مشمول طرح اسكان مجدد در مناطق مورد مطالعه ارايه مي شود. محدوديت ها: هر تحقيق و مطالعه در حيطه علوم اجتماعي، به واسطه تعامل با افراد بشر كه ديدگاه ها، ارزش ها، جهان بيني ها و شرايط فردي متفاوتي دارند، پيچيدگي هاي خاص خود را دارد. راهكارهاي عملي: تدوين كامل سياست ها و دستورالعمل ها و قوانين مرتبط با تجديد اسكان و فراهم كردن يك الگوي جامع نگر كه مبناي مدون هر گونه كنش و آموزش در اين زمينه قرار گيرد. اصالت و ارزش: در اغلب مطالعات انجام گرفته، تاكيد بر استفاده از روش هاي تحقيق كمي بوده است. در تحقيق حاضر به منظور ارزيابي اثرات اسكان مجدد در توسعه پايدار روستايي براي نخستين بار از روش تحقيق كيفي و بر اساس رهيافت نظريه زمينه اي استفاده شده است.