بازنمايي هويت ايراني در انديشه‌ي تاريخ‌نگاري ولي‌قلي شاملو

The Representation of Iranian Identity in Shamlu’s Historiography Thought

هدف اين مقاله بررسي چگونگي بازنمايي انگاره‌هاي هويت ايراني در انديشه‌ي ولي‌قلي شاملو در نگارش كتاب قصص‌الخاقاني است. عرصه‌ي تاريخ‌نگاري محمل مناسبي براي شناختِ برداشت ايرانيان از هويت خود در دوره‌هاي مختلف است. شاملو روايت‌گر دوره‌ي تثبيت هويت ايرانيان در نيمه‌ي دوم صفويان است. مقاله به دنبال پاسخ‌گويي به اين پرسش است كه انگار‌ه‌هاي هويت ايراني در انديشه تاريخ‌نگاري شاملو چگونه بازنمايي شده‌اند؟ بدين منظور با روش توصيفي ـ تحليلي مبتني بر واكاوي متنِ قصص‌الخاقاني، عناصر هويتي كه بر ذهنيتِ شاملو در گزارش رخدادها اثر گذاشته را مورد ارزيابي قرار مي‌دهيم. شاملو در روايت رخدادهاي تاريخي زمان خود متاثرِ از بافت ِفرهنگي و گفتمان غالب دوره‌ي نگارشِ كتابش، با رجوع به حافظه‌ي جمعي ايرانيان به بازنمايي و ارايه‌ي روايت معناداري ازگزارش تاريخي‌اش دست زده است. حضورِ پررنگ عناصر هويت فرهنگي در متنِ رسمي قصص الخاقاني، پويايي وجوه فرهنگي هويت ايراني را نشان مي‌دهد.

The purpose of this article is to examine the representation of the notions of Iranian identity in ValiGholi Shamlu’s thought in the book of Ghesas al Khaghani. The field of historiography is a proper context for Iranian to recognize their identity in different periods. Shamlu is the narrator of consolidation period of Iranian identity in the second half of the Safavids. The central question this article seeks to answer is how Iranian identity notions of Shamlu’s historiography thought represented? For this purpose, by using descriptive and analytical method, based on text analysis of Ghesas al Khaghani, identity elements which affected Shamlu’s mind in event report are evaluated. In the narrative of historical events of his time, influenced by the cultural context and the dominant discourse of writing his book; Shamlu represents and provides a meaningful narration of his historical report. The effective presence of cultural identity elements in the official text of Ghesas al Khaghani shows the dynamic aspects of Iranian culture.