نقش واسطه اي مشكلات دروني سازي در رابطه ناگويي هيجاني و مشكلات بروني سازي

هدف اين پژوهش آزمون دو مدل واسطه گري نسبي و كامل مشكلات دروني سازي بين ناگويي هيجاني و مشكلات بروني سازي در دختران نوجوان بود. به اين منظور 297 دانش آموز دختر در مقطع دبيرستان از مناطق تهران به روش نمونه برداري خوشه اي انتخاب و با مقياس ناگويي هيجاني تورنتو (بگبي، پاركر و تيلور، 1994) و مقياس خودگزارش دهي مشكلات رفتاري كودك و نوجوان (آشنباخ، 1991) ارزيابي شدند. داده ها با استفاده از روش مدل ­يابي معادلات ساختاري تحليل شد. نتايج نشان داد كه مدل واسطه گري كامل مشكلات دروني سازي در رابطه بين ناگويي خلقي با مشكلات بروني سازي با داده ها برازش مطلوب دارد. همچنين نتايج نشان داد كه رابطه ناگويي خلقي مشكلات دروني سازي و رابطه مشكلات دروني سازي و مشكلات بروني سازي مثبت معنادار بود. تفسير اين نتايج به اين معناست كه ناگويي هيجاني فقط در افرادي به مشكلات بروني سازي تبديل مي شود كه در آنها مشكلاتي نظير اضطراب، افسردگي، كناره گيري و شكايت هاي جسماني پديد آورد.