وضعيت فعاليت فيزيكي كاركنان اداره‌هاي شهر همدان: كاربردي از سازه مراحل تغيير

مقدمه: عدم فعاليت فيزيكي، چهارمين علل مرگ و مير در دنيا به شمار مي‌رود. با توجه به افزايش كم‌تحركي در بين كارمندان، اين مطالعه با هدف بررسي وضعيت فعاليت فيزيكي كارمندان ادارات دولتي شهر همدان با بهره‌گيري از سازه مراحل تغيير مدل فرانظري، در سال 1392 انجام گرديد. روش‌ها: مطالعه حاضر از نوع توصيفي- تحليلي بود و بر روي 1200 نفر از كارمندان دولتي كه به صورت نمونه‌گيري طبقه‌اي متناسب انتخاب شده بودند، انجام شد. ابزار جمع‌آوري داده‌ها، پرسش‌نامه سه قسمتي شامل ويژگي‌هاي دموگرافيك، پرسش‌نامه كوتاه سنجش فعاليت فيزيكي (Short questionnaire to assess health-enhancing physical activity‎ يا SQUASH) و الگوريتم پنج بخشي Marcus وForsyth بود. داده‌ها با استفاده از آزمون‌هاي رگرسيون خطي و لجستيك، 2 و آناليز واريانس در نرم‌افزار SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: ميانگين سني افراد مورد مطالعه، 8/04 ± 38/12 سال بود. از نظر مراحل تغيير، نيمي از مشاركت كنندگان در مرحله آمادگي قرار داشتند. از نظر فيزيكي، به ترتيب 49/2 و 50/8 درصد افراد غير فعال و فعال بودند. بين وضعيت فعاليت فيزيكي (فعال يا غير فعال) با مراحل تغيير انجام فعاليت فيزيكي رابطه معني‌داري وجود داشت. همچنين، رابطه معني‌داري بين فعاليت فيزيكي با متغيرهاي سن، جنس، سابقه‌ كار، تأهل و تحصيلات مشاهده شد (0/05 > P). تحصيلات و سابقه، قوي‌ترين پيشگويي كننده‌هاي فعاليت فيزيكي بودند (0/01 = R2 change، 0/312 = Adjusted R2). نتيجه‌گيري: با توجه به غير فعال بودن حدود نيمي از كارمندان از نظر فيزيكي و مطلوب نبودن وضعيت آن‌ها از نظر شدت فعاليت (متوسط يا شديد)، نتايج مطالعه حاضر مي‌تواند به برنامه‌ريزان جهت طراحي و اجراي استراتژي‌هاي مناسب و تئوري محور به منظور ارتقاي فعاليت فيزيكي كارمندان، به ويژه در محيط‌هاي كاري كمك نمايد.