بررسي رابطه شاخص هاي سرمايه اجتماعي و پايداري توسعه نواحي مرزي (مطالعه موردي: دهستان حومه غربي شهرستان سوسنگرد)

هدف: اين پژوهش به بررسي رابطه سرمايه هاي اجتماعي و پايداري توسعه نواحي مرزي در دهستان حومه غربي واقع در شهرستان سوسنگرد در استان خوزستان مي پردازد. روش: نوع پژوهش به كاررفته، كاربردي و روش بررسي آن، توصيفي- تحليلي است. بر اين اساس، ضمن بررسي ادبيات نظري مربوط به شاخص هاي سرمايه اجتماعي و پايداري توسعه روستايي، چهارچوب مفهومي متشكل از 3 مولفه براي سرمايه اجتماعي (هم بستگي اجتماعي، ميزان مشاركت، اعتماد اجتماعي) به عنوان متغير مستقل و 3 مولفه توسعه پايدار (اقتصادي، اجتماعي و زيرساختي) كه متغيرهاي وابسته پژوهش را شكل مي دهند، براي انجام اين تحليل انتخاب شده است. جامعه آماري را ۱۹روستا از دهستان حومه غربي (معادل ۱۳۲۴ خانوار در قالب ۵۷۱۷ نفر جمعيت) تشكيل مي دهد و نمونه آماري با استفاده از روش كوكران ۳۰۶ نفر در قالب نمونه گيري ساده تعيين شده است. براي تجزيه وتحليل داده ها متناسب با سوالات تحقيق، از نرم افزار SPSS و از روش هاي آماري T-TEST و هم بستگي پيرسون استفاده شده است. يافته ها: برجسته ترين نتايج تحقيق نشان داده است، بين سرمايه اجتماعي و پايداري روستايي در محدوده مورد مطالعه، رابطه مستقيم و شديد وجود دارد و با بالارفتن سطح سرمايه اجتماعي، سطح پايداري روستايي نيز بهبود خواهد يافت. با توجه به يافته هاي تحقيق مي توان گفت كه توجه به شاخص هاي سرمايه اجتماعي، مي تواند زمينه ساز ايجاد يك محيط روستايي قابل زيست، پويا، سالم از نظر محيطي و اجتماعي را فراهم آورد. محدوديت ها/ راهبردها: سرمايه اجتماعي از روش هاي متعددي تبعيت مي كند كه فقدان داده هاي آماري مناسب، توان محقق را در بهره گيري از روش هاي سنجش رابطه سرمايه هاي اجتماعي و پايداري توسعه، محدود مي كند. راهكارهاي عملي: مهم ترين راهكار مديريتي در راستاي حركت روستاها در امر پايداري، توجه به امر سرمايه اجتماعي كه موجب هم بستگي، اعتماد و مشاركت در بين روستاييان شود و به آن ها در مديريت بهتر محيط روستايي و پايداري آن، كمك كند. اصالت و ارزش: اين مقاله مي تواند گام ديگري در جهت توسعه ادبيات سرمايه اجتماعي و هم چنين توسعه پايدار در علوم جغرافيايي و برنامه ريزي در امر روستاها باشد.