تحليل معيارهاي شناسايي روستاي خوب از ديدگاه كارشناسان و مديران روستايي در شهرستان بناب

هدف: سكونت گزيني بشر در فضاهاي مطلوب و مناسب يا به عبارتي، مدينه فاضله از ديرباز دغدغه او بوده است؛ اما در جهان واقعي، سكونت و زيستن بر روي كره خاكي، قاعده و نظم و ترتيب ديگري را طلب مي كند. بر اين اساس، در پژوهش حاضر، تلاش شد تا معيارها و شاخص هايي كه بيش ترين تاثير را در شناسايي يك سكونت گاه به عنوان «روستاي خوب» دارند، از نظر كارشناسان و مديران روستايي در منطقه مورد مطالعه، بررسي شود. روش: روش تحقيق، از نظر هدف، كاربردي و از نظر روش، توصيفي- تحليلي است كه بخش عمده اي از داده هاي آن براساس مطالعات ميداني و از طريق مصاحبه و تنظيم پرسش نامه از 30 نفر از كارشناسان فعال و دهياران در سطح ناحيه، جمع آوري شده است. يافته ها: يافته هاي مطالعه براساس نتايج به دست آمده از روش تحليل سلسله مراتبي، نشان مي دهد در بين شاخص هاي شناسايي شده براي روستاي خوب، بعد اقتصادي با ضريب 349/0 بيش ترين رتبه و شاخص زيست محيطي كم ترين رتبه را با ضريب 076/0 به خود اختصاص دادند. براساس آزمون تي دونمونه اي برمبناي تحليل واريانس ها، مشاهده شد كه از بين معيارهاي شش گانه، در معيارهاي اقتصادي، فرهنگي، كالبدي و زيست محيطي، فرض عدم برابري واريانس ها تاييد شده است؛ يعني بين كارشناسان و مديران روستايي، اختلاف معناداري در معيارهاي شناسايي يك سكونت گاه به عنوان روستاي خوب وجود دارد. در شاخص هاي 36 گانه فقط در 6 شاخص سرمايه هاي اجتماعي، نبود انواع بزهكاري و مشكلات اجتماعي، احترام به ارزش هاي ديني و ساير ارزش ها، وجود امكانات تفريحي مناسب، قانون مداري، شايسته سالاري و توجه به مشكلات مردم روستايي و مشاركت دادن آن ها در تصميم گيري، فرض عدم برابري واريانس ها تاييد شده است. بنابراين، در اكثر قريب به اتفاق شاخص ها، اختلاف معناداري بين نظرات دو گروه كارشناسان وجود ندارد.