مطالعه ي تطبيقي بناهاي تئاتر يونان، آمفي تئاتر رومي و استاديوم امروزي

بناي تئاتر كه يونانيان پديدآورنده آن بودند ازجمله قديمي­ترين مكان­هاي اجتماع مردم، باانگيزه ي مشترك است. اين بندرها طول دوران متفاوت با توجه به رشد فناوري و ساخت به عوامل انگيزشي دوران در هرزماني به شكلي متكامل از گذشته خويش جلوه مي كند. دليل اهميت اين پژوهش نيز همين سير تكاملي اين گونه از ابنيه است كه ردپاي آن تا دنياي معاصر نيز قابل بررسي است. در اين مقاله سعي بر اين است كه شباهت ها و تفاوت هاي بناهاي تئاتر، آمفي تئاتر و استاديوم هاي عصر فناوري موردبررسي قرار گيرد. پژوهش به روش تحليلي – تطبيقي و روش گردآوري اطلاعات آن به شيوه­ي اسنادي (كتابخانه­اي) است. هدف اصلي اين پژوهش جستجوي ريشه­هاي شكل­گيري اين­گونه بناها در يونان، ارتقاء سطح فني آن درروم باستان و نهايتاً استحاله­ي آن در استاديوم­هاي امروزي است و تلاش بر اين است تا در حد امكان ويژگي­هاي انگيزشي و دلايل پيدايش آن بيان شود. در بررسي اين روند ابتدا ويژگي و انگيزه­هاي ساخت بناي تئاتر يوناني و خصوصيات معماري آن به­عنوان پايه­اي بر شكل­گيري آمفي تئاتر و استاديوم موردبررسي قرارگرفته است. با توجه به آنكه روميان ميراث دار هنر يونان بوده­اند، ويژگي­هاي اين بناها به واسطه ي رشد و كشف مواد نو و درعين حال تفاوت هاي نهفته در بستر جامعه­ي رومي متحول و موجب پيدايش آمفي تئاتر گرديد و اين روند با تكامل، واسطه­ي شكل گيري بناهاي معاصر شد. درنهايت استاديوم­هاي امروزي كه پس از انقلاب صنعتي ساخته شدند به عنوان ادامه روند ساخت آمفي تئاتر موردتوجه قرارگرفته است. شايان توجه است كه اين ابنيه علي­رغم پيروي از الگوي رومي به لحاظ انگيزشي، ورود مواد جديد و بهره­مندي از علوم نوين با ابنيه گذشته تفاوت چشمگيري دارند. به­طوركلي در اين پژوهش موضوع از دو منظر انگيزه و فن ساخت بنا با اشاره به نمونه­هاي معروف و قابل توجه موردبررسي قرارگرفته است.